Jammer dat het er zo droog en heet is, anders was de Sahara een gigantische groene oase. De woestijn in Afrika is wat nutriënten betreft net zo vruchtbaar als de rijkste landbouwgronden in West-Europa.

Dit opmerkelijke gegeven blijkt uit een wereldkaartje van de NASA. Het Jet Propulsion Laboratory in Californië bracht in kaart in hoeverre de plantengroei op aarde gelimiteerd wordt door de vruchtbaarheid van de grond. Hoe donkerder de aarde, hoe minder kans dat er sla kan groeien. Het levert een heel gek beeld op, want de Sahara heeft in potentie veel meer groeikracht dan bijvoorbeeld de Verenigde Staten, nota bene een gigantische graanschuur.

Uit het kaartje blijkt ook dat wij in West-Europa op prachtige grond wonen, bijna zonde om er zoveel steden op te zetten. We zouden wat dat betreft beter met zijn allen naar Australië kunnen verhuizen, waar het over het algemeen slecht boeren is.

Gelukkig hebben de wetenschappers een iets praktischer toepassing bedacht. Zij vragen zich af welke plekken op aarde in staat zijn zoveel mogelijk broeikasgassen (CO2) op te nemen.

Aan het verzamelen van deze data werd 19 jaar gewerkt. In de database werden satellietbeelden gestopt, maar ook gegevens over de beschikbare hoeveelheid water. Dat is natuurlijk op dit moment het probleem van de Sahara, die in lang vervlogen tijden inderdaad een gigantische oase is geweest. Er zullen eerst bomen moeten groeien die voor schaduw zorgen, vocht vasthouden en vocht verdampen, regenwolkjes laten ontstaan. Aan dat idee wordt overigens hard gewerkt, niet in de laatste plaats door Nederlanders die een speciale groeibak voor in de woestijn hebben ontwikkeld, de Waterboxx.

Nog een grappige vondst: de bossen in Noordwest-Europa groeien in feite op rijkere grond dan tropische wouden zoals de Amazone, ook al zou je dat door de soortenrijkdom daar niet denken. Nog zo’n gekke: de eindeloze bossen in Canada groeien op armere grond dan die in Eurasië.

Het kaartje staat op deze website