Al Gore was er meteen bij. De mijlpaal van 400 parts per million (ppm) CO2 in de atmosfeer werd een dag lang bereikt. Het onderzoeksinstituut op Hawaii dat de meting deed, zit er nu weer ietsje onder, maar niet voor lang. We moeten teruggaan tot het Pleioceen vier miljoen jaar geleden sinds er zoveel kooldioxide in de lucht zat.

Al Gore wilde de eerste zijn met het bekendmaken van deze tragische mijlpaal. In The Huffington Post meldde hij dat het op 9 mei zo ver was: 400.08 ppm. En het gaat nog steeds heel snel, meldt Gore: “Every single day we pour an additional 90 million tons of global warming pollution into the sky as if it were an open sewer. As the distinguished climate scientist Jim Hansen has calculated, the accumulated manmade global warming pollution in the atmosphere now traps enough extra heat energy each day to equal the energy that would be released by 400,000 Hiroshima-scale atomic bombs exploding every single day. It's a big planet -- but that is a LOT of energy. And it is having a destructive effect.”

De komende weken zal de mijlpaal dus weer opnieuw en opnieuw worden bereikt, ook al barst op het westelijke halfrond, de grootvervuiler op aarde, op dit moment de lente los. Al dat jonge bladgroen zuigt als een bezetene CO2 uit de lucht. Dat betekent elk jaar dat de stijgende grafiek van CO2-deeltjes in de lucht even iets afvlakt. In de wintermaanden, zonder bladgroen, gaat de opwarming van de aarde tegenstrijdig genoeg veel harder.

De dagelijkse CO2-stand is onder andere te zien op de website The Keeling Curve, waar elke dag de actuele meting wordt doorgegeven. Vandaag, zondag 12 mei, staat deze op 399.46 ppm.

Dit cijfer is afkomstig van het Mauna Loa Observatory op Hawai. Dat is in feite de meest zuivere meting op aarde, ver weg van de industriële gebieden en drukbevolkte steden met veel verkeer, waar de grens van 400 ppm plaatselijk al veel eerder werd overschreden. Daar op de Stille Oceaan kun je erop vertrouwen een beter gemiddelde uit de atmosfeer te halen, een cijfer dat iets zegt over de waarden op de hele planeet. Het observatorium is bovendien gerenommeerd en meet al sinds 1958.  Al Gore maakte van deze cijfers eerder dankbaar gebruik in zijn lezingen die resulteerden in de film ‘An Incovenient Truth’. Niet zonder effectbejag begon zijn grafiek voor het industriële tijdperk, toen de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer 280 ppm bedroeg. Daardoor stijgt zijn curve op het eind als ‘een hockeystick’ omhoog. Een iets rustiger benadering, zoals die van het Scriptts Institution of Oceanography, gepubliceerd in The Economist, begint in 1958, bij de start van de metingen op Hawaii. Maar ook deze gaat nog steeds als een stevige berghelling omhoog.

Nog heel even wachten dus tot de volgende dagen waarop deze droevige mijlpaal opnieuw en opnieuw wordt bereikt, totdat de 400 ppm continu overschreden is. En denk dan nog eens na over deze boodschap van Al Gore: “Please, take this day and the milestone it represents to reflect on the fragility of our civilization and and the planetary ecosystem on which it depends. Rededicate yourself to the task of saving our future. Talk to your neighbors, call your legislator, let your voice be heard. We must take immediate action to solve this crisis. Not tomorrow, not next week, not next year. Now.”
Nuchtere wetenschappers voegen daar aan toe: “Als CO2 eenmaal in de atmosfeer zit, zal het er nog duizenden jaren blijven. Langer uitstel van maatregelen betekent wel dat het nog moeilijker zal zijn om substantiële klimaatveranderingen te voorkomen.”

Volg hier de dagelijkse stand van het aantal Parts Per Million CO2 in de atmosfeer

Uitleg over de meeting van de 400 ppm en tijdsverschillen