Jan Paul van Soest beschrijft in zijn boek ‘De Twijfelbrigade’ hoe klimaatsceptici opereren. Ze zijn te herkennen aan 12 kenmerken.

Jan Paul van Soest is een serieuze onderzoeker die precies wil weten hoe de trukendoos van klimaatsceptici in elkaar zit. Gebaseerd op drie jaar research en ontelbare uren eenzaam schrijfwerk, publiceerde hij een doorwrochte pil van 368 pagina’s, onder de titel ‘De Twijfelbrigade’.

Wie het leest, kent daarna alle trucs die klimaatsceptici gebruiken en de financiële bronnen die hen voeden. Het boek laat de lezer in verbazing achter. Hoe is het mogelijk dat zo’n relatief klein groepje mensen zo’n enorme impact op het debat heeft? Van Soest stelt in zijn boek: ‘Het is geen complot, maar wel een briljante public affairs-campagne.’

We hebben het monnikenwerk van Van Soest teruggebracht tot een heel simpel profiel, gebaseerd op beschrijvingen die we door het hele boek heen aantroffen.

De 12 kenmerken van een klimaatscepticus

+ De scepticus gebruikt woorden als ‘quasiwetenschap’ om serieus wetenschappelijk onderzoek in twijfel te trekken.

+ De scepticus veegt alle tegenstanders op één hoop als ‘gelovigen’ met termen als ‘de klimaatkerk’ of maakt ze politiek verdacht door ze te vergelijken met ‘watermeloenen, groen van buiten, rood vanbinnen’.

+ De scepticus hanteert als belangrijkste wapen het zaaien van twijfel door vragen te stellen als: zijn de wetenschappelijke metingen wel nauwkeurig, is de opwarming van de aarde al niet gestopt, kende de aarde al niet eerdere perioden van opwarming, is het mogelijk dat de zonneactiviteit al lange tijd heftiger is, is het op andere planeten ook niet warmer geworden?

+ De scepticus plaatst tegenover elke claim een tegenclaim en prijst zodoende de voordelen van de overmatige CO2-uit- stoot: planten en bomen groeien er harder door.

+ De scepticus vertrouwt weer wel op wetenschappelijk-technische innovaties die bijvoorbeeld de gevolgen van een stijgende zeespiegel kunnen oplossen.

+ De scepticus plukt uit een veelheid van gegevens een specifiek punt om een onderzoek te ondergraven of verdacht te maken, of juist om een eigen stelling kracht bij te zetten.

+ De scepticus ondergraaft een feit door erop te wijzen dat een bekend impopulair mens deze mening ook had, waardoor dit feit dus niet kan deugen. Zo was Hitler bijvoorbeeld vegetariër.

+ De scepticus blijft ‘als een zombie’ argumenten herhalen waarvan de onjuistheid al lang aangetoond is, zoals over vul-kanen die meer CO2 zouden uitspuwen dan de mens.

+ De scepticus bedenkt soms zelfs een niet-bestaande claim, hypothese of theorie, beweert dat deze van klimaatwetenschappers afkomstig is, en brandt deze vervolgens volledig af.

+ De scepticus neemt een oorspronkelijke wetenschappelijke publicatie en geeft deze op een verdraaide wijze weer, zoals bij het uitlekken van tabellen, de zogenaamde ‘Climategate’, waarbij klimaatwetenschappers onwenselijke feiten buiten de rapporten zouden hebben gehouden.

+ De scepticus meldt dat hij amateur-wetenschapper is, maar toch betere evaluaties maakt dan al die honderden kli- maatwetenschappers wereldwijd die gebukt gaan onder de last van anderhalve eeuw kennisopbouw over weer en klimaat.

+ De scepticus is vooral in de VS vaak een diepgelovige, die met de bijbel in de hand verkondigt dat als God ons fossiele brandstoffen heeft geschonken, het ook zijn wens is dat we daar gebruik van maken.

In het komende nummer van P+ bespreken we het boek van Van Soest.

De Twijfelbrigade is direct te bestellen bij uitgeverij MGMC