Het staat niet letterlijk in het Sociaal Akkoord dat werkgevers, werknemers en regering met elkaar afsloten deze week. Maar het is wel de voorwaarde voor succes willen afspraken om ‘Werk-naar-Werk arrangementen’ uitvoerbaar worden. Afdelingen HRM krijgen van minister Asscher van Sociale Zaken een rol bij de uitvoering, en daarmee hebben we het over maatschappelijk verantwoord ondernemen. P+ geeft de PDF van het fraaie sociaal akkoord.

Eerst maar eens de letterlijke tekst van dit akkoord, dat werd afgesloten in de Stichting van de Arbeid. Het uitgangspunt is de werknemersverzekeringen houdbaar te maken, met name de WW, de werkloosheidswet.

De partijen memoreren: “Werknemersverzekeringen maken wederzijdse investeringen en productieve arbeidsrelaties van werkgever en werknemer mogelijk omdat zij beogen hen zekerheid te bieden via het opvangen van het verlies van inkomen door werkloosheid, ziekte en arbeidsongeschiktheid.”

Ooit begonnen deze ‘werkloosheidskassen’ vanuit de eerste vakbonden, om hun leden te helpen. In de jaren van Thatcher deden ook de vakcentrales FNV en CNV definitief ‘het zilverwerk’ de deur uit, want alles moest geprivatiseerd worden. Dat gold dus zelfs voor het belangrijkste instrument van ledenbinding. De Zweedse vakbeweging hield de knip zelf vast en kent tot op de dag van vandaag een organisatiegraad van 67,7 procent. Wie geen lid is, heeft immers geen goede werkloosheidsverzekeringen.

De onderhandelaars signaleren waar de Nederlandse situatie toe heeft geleid: “Sinds enige tijd worden zij (de WW-uitkeringen) steeds minder uit premies van werkgevers en van werknemers betaald; ze zijn in toenemende mate gefiscaliseerd.”

Dat weggeven van de verantwoordelijkheid door werknemers en werkgevers van de ‘eigen kassen’ bevalt uiteindelijk slecht: “Het is nodig dat de WW weer een verzekering tegen de gevolgen van werkloosheid biedt, met robuuste polisvoorwaarden waarop werkgevers en werknemers kunnen vertrouwen.”

Welk perspectief biedt dit? Het kan betekenen dat werkgevers en bonden met het ‘eigen geld’ ervoor zorgen dat mensen bij ontslag niet uitzichtloos op straat komen te staan. Dat geldt op dit moment voor zowat iedereen die de leeftijd van 50 jaar is gepasseerd.

In het akkoord staan dan ook dat de vernieuwde WW-regeling “moet samengaan met meer investeringen om werkloosheid te voorkomen (preventie onder meer via van-werk-naar-werk-arrangementen) en mensen vanuit werkloosheid aan werk te helpen (re-integratie). Met het oog op zo’n integrale ketenaanpak moeten de verantwoordelijkheden met betrekking tot de werknemersverzekeringen waar mogelijk worden gedecentraliseerd, binnen landelijke kaders. Daarbij spelen sociale partners een belangrijke rol.”

Praktisch ingevuld, betekent dit dus werk aan de winkel voor alle afdelingen P&O / HRM. Nu nog veel te vaak is de afdeling nu ‘het afvoerputje’, die in tijden van crisis op een nette wijze duizenden mensen op straat mag zetten. Als het goed is, wordt het straks de afdeling die ervoor zorgt dat de collega’s zo breed zijn opgeleid, en zo’n breed scala aan verantwoordelijkheden hebben opgedaan, dat het vinden van een nieuwe toekomst niet bij voorbaat uitloopt op een nooit meer te genezen depressie.

Dat is dus heel mooi en heel ambitieus nieuws uit Den Haag. Terecht dat we opgetogen gezichten zagen.

Lees het hele akkoord, zie de PDF linkerkolom onderaan.