Er zit een woekerpanelenaffaire aan te komen. Dat voorspelt Patrick van der Meulen (1991) in de nieuwe P+. Hij is directeur van enie.nl, gespecialiseerd in de verkoop en installatie van zonnepanelen.

Het gaat nu zo goed met de verkoop van zonnepanelen, dat er volgens Van der Meulen ‘heel veel cowboys’ in deze branche rondlopen. Hij voorspelt in P+: “Ze beloven zulke absurde rendementen, dat ik voorspel dat we na de woekerpolisaffaire binnen een, twee jaar een woekerpanelenaffaire hebben.”

Van der Meulen zelf houdt conservatieve schattingen aan over de opbrengst van pv-installaties. Ook zijn er partijen, zoals Sungevity, die garanties geven over de totaalopbrengst over een periode van meer dan 20 jaar. Aan de andere kant zijn er ook aanbieders die stellen dat de investering er in zo’n korte tijd uit is, dat de eigenaren van de zonnepanelen zich bekocht zullen voelen als ze de werkelijke opbrengst zien, zo denk deze aanbieder.

Van de Meulen ziet wel een oplossing: “In de financiële markt hebben we een AFM die toezicht houdt op financiële producten en voorlichting daarover geeft. Een zonnepaneel kun je ook als een financieel product zien. Mensen vergelijken het rendement ervan met het rendement dat ze krijgen op een spaarrekening. Waarom is dit toezicht niet van toepassing op deze markt, waarin misschien nog wel veel meer investeringen in worden gedaan?”

In korte tijd waaierde de onderneming van Van der Meulen vanuit Groningen over het hele land uit, met nu zes vestigingen. Hij biedt inmiddels werk aan dertig mensen. Zijn omzet gaat naar de tien miljoen euro per dit jaar. Van der Meulen en zijn broer Milan trokken zelfs de aandacht van Al Gore. Hij zal ze persoonlijk gaan bijspijkeren over zijn project Climate Reality, in Miami.

Van der Meulen doet deze uitspraak in een gesprek over energie in P+ waarin Marga Edens op zoek gaat naar de juridische hobbels in de transitie naar een duurzaam energiesysteem in Nederland. Ze werkt twee dagen in de week voor de Energy Academy Europe in Groningen waar tal van nieuwe technologische vindingen worden gepresenteerd en getest. Energie-onderwijs, -research en -innovatie staan hier centraal. De andere drie dagen is ze in Essen (Duitsland) te vinden, waar ze bij de energiereus RWE leiding geeft aan het Corporate Responsibility team, dat de weg uitstippelt naar een duurzame energievoorziening.

Edens over deze transitie: “Ik zie een beweging van fossiel naar duurzaam. Van grootschalig naar kleinschalig. Van producent naar ‘prosument’. Ik wil graag helpen de energietransitie te versnellen.”

Naast Van der Meulen neemt ook de jurist Bert de Jonge van netwerkbeheerder Enexis aan het gesprek deel. Hij geeft in dit artikel in P+ aan dat het huidige elektriciteitsnetwerk gebaseerd is op centralisatie, daar waar de toekomst juist om decentrale modellen vraagt. Hij maakt aan het slot van het gesprek een vergelijking met het Frankrijk van vóór de Franse revolutie, toen alle inkomsten van het land naar het paleis stroomden.

De Jonge: “Ik moest onder de douche ineens denken aan het paleis van Versailles. Dat is een voorbeeld van centrale politiek. Het leverde een monument op dat vandaag nog steeds prachtig is. Maar goed, ten koste van wie? Wie heeft dit allemaal mogelijk gemaakt? Die arme boertjes in Frankrijk uit die tijd.”
Edens: “Is de huidige energievoorziening te vergelijken met het paleis van de Franse Zonnekoning?”
De Jonge: Ja, dat is het beeld dat ik heb.”
Edens: De energiemarkt is ook totaal centraal gereguleerd, ontworpen, goudgerand. En dat is op termijn niet houdbaar.”
De Jonge: “Nee, Frankrijk is tenslotte niet veel later een republiek geworden.”
Edens: “Er is nu behoefte aan een nieuw type Zonnekoning.”
De Jonge, wijzend op een lachende Van der Meulen: “De nieuwe Zonnepanelenkoning zit hier naast me.”

Het volledige artikel uit P+ is te bestellen via Artikel gemist.