“Johan was een van de 3600 talenten die de maatschappij langs de kant liet staan.” Zo typeert Jack Stuifbergen van de impact onderneming Breedweer de positie van zijn werknemer Johan, een ex-gedetineerde. Breedweer is een van de organisaties die onderdeel uitmaken van een door P+ beschreven 'menselijk ecosysteem'.

Twee maandjes gevangenisstraf betekent in de praktijk maar al te vaak een jarenlange maatschappelijke straf. Geen werk te vinden. Ook de overheid neemt een ex-gedetineerde niet snel op in de eigen werkorganisatie. 

Facilitair dienstverlener Stuifbergen kent de obstakels: “Ex-gedetineerden moeten eerst een VOG krijgen, een Verklaring Omtrent het Gedrag. Maar die kun je specifiek maken. Iemand die fraude heeft gepleegd, is niet per definitie vuurwapengevaarlijk. Zo’n man of vrouw kan nog heel goed vloeren schoonmaken. Wij schrijven mensen gewoon niet af die een strafblad hebben of een foutje hebben gemaakt. Voor zulke mensen zou de reclassering voor re-integratie in de maatschappij moeten zorgen. Maar deze heeft niet tot doel om daadwerkelijk banen te bieden. Dat doen wij wel, via ondernemerschap. Mensen zijn zulke mooie wezens. Die laat je niet langs de kant staan.”

Voor Johan vond Stuifbergen zelfs werk als vloerspecialist op kazernes van defensie, in het zuiden van het land. “Johan heeft twee maanden vastgezeten. Ik weet niet eens voor welk delict. Het is een wat stugge noorderling, maar ook iemand die nog nooit te laat op zijn werk is verschenen. Hij is ook goed met zijn collega’s en heeft het vak onder de knie. Ze rijden in teams van drie man door het hele land. We hebben Johan zelf opgeleid. Hij doet zijn werk uitstekend. Via justitie hebben we voor hem een VOG geregeld, zodat hij ook bij overheden de vloeren mag doen. In gevangenissen, maar ook in de ‘wapenkamer’ van het ministerie van Defensie, waar de wapens opgeslagen liggen. Het idee dat het nooit te laat is om je leven te beteren is bij Johan goed uitgepakt.” 

Stuifbergen is een sociaal ondernemer, maar hij moet toch hard zijn wanneer het soms ook eens niet goed gaat. Dat overkwam hem bij een andere werknemer, die het toch had geschopt tot de favoriete schoonmaker van een burgemeester. “Hij was specialist dieptereiniging sanitair en keuken. Alleen hij mocht schoonmaken in de ambtswoning. Ook mocht hij tijdens raadsvergaderingen ondersteuning bieden. De man is bij ons geruime tijd aan de slag geweest, maar heeft toen jammer genoeg een terugval gekregen. Drankverslaving. Schuldenproblematiek, schuldeisers, scheiding. Een keer met drank op achter het stuur gekropen. Hij is nu terug bij de instantie waar hij eerst ook zat. Wanneer hij zijn leven weer op het spoor heeft staan, mag hij altijd bij ons terugkomen.”

Eerlijk van Stuifbergen, om ook deze moeilijke kant van zijn ondernemerschap te benoemen. Hij had ervoor kunnen kiezen om alleen te vertellen over het Van Goghmuseum in Amsterdam. Daar boenen óók ‘mensen vanuit een kwetsbare positie’ de vloeren, omringd door kostbare schilderijen. “Maar dat verhaal is al zo vaak verteld. Het museum brengt het zelf ook regelmatig voor het voetlicht.”