Moet je eerst zelf een ernstig ongeluk krijgen, om te kunnen beoordelen wat de impact is van blijvende beperkingen? Paul Ongenae van Impact Centre Erasmus beschrijft het. Wat gebeurde met mij nadat precies zes jaar geleden een autorijder mij op een vluchtheuvel aanreed?

Beschadigd voor het leven ervoer hij dat de kwalitatieve meerwaarde als samen werken in een team in het leven veel meer impact heeft dan kwantitatieve waarden, zoals geld.

In zijn blog voor het tien jaar bestaande Impact Centre Erasmus beschrijft Ongenae hoe hij vroeger als onderzoeker zonder beperking dacht te weten wat mensen met een beperking nodig hadden. “Ik was immers al jaren in verschillende functies en rollen werkzaam geweest voor verschillende doelgroepen met een beperking, in organisaties en brancheverenigingen. Sterker nog, ik had mijzelf tot doel gesteld om met mijn promotieonderzoek op te komen voor mensen met een beperking.”

Vijf dagen buiten bewustzijn

Toen sloeg het noodlot toe. “Tot een autobestuurder op 26 november 2016 om 7:06 uur ’s morgens mijn hele leven en mijn inzichten versplinterde op zijn voorruit. De man nam de kortste weg over het vluchtheuveltje, waar ik op stond. En reed door. Pas na vijf dagen in het ziekenhuis buiten bewustzijn te hebben gelegen, kreeg ik te horen wat mij was overkomen. Niet dat ik toen direct alle consequenties overzag, maar de invloed van deze gebeurtenis heeft mijn kijk op impactdenken wel voorgoed doen veranderen. Ik was nu zelf van het ene op het andere moment blijvend beperkt. 

Voortaan werd ik als ervaringsdeskundige met dezelfde problemen geconfronteerd, waarvoor ik eerder dacht een oplossing te hebben. Vanaf dat moment realiseerde ik mij, dat impact hebben zoveel meer is dan het via een bepaalde methodiek meten van de sociale-, economische- en ecologische meerwaarde, al dan niet in geld uitgedrukt.”
 

Samen grenzen verleggen

Ongenae kreeg de kans researcher te worden bij Impact Centre Erasmus. “Ik ervaar dagelijks wat dit betekent in mijn leven. Ik kan verder werken aan mijn proefschrift, omdat Impact Centre Erasmus mij die gelegenheid heeft geboden. Fijne collega’s helpen mij met mijn rollator, wanneer de lift stuk is. Ze begeleiden mij als slechtziende wanneer ik mag spreken op congressen of workshops. ‘Samen doen’ is de praktische impact van het idee ‘mensen met een beperking een stem geven’. Mijn activiteiten bij Impact Centre Erasmus zorgen ervoor, dat ik mij als individu gewaardeerd voel. Ondanks mijn beperking - en binnen de grenzen van mijn mogelijkheden - kan ik toch nog iets betekenen voor de samenleving. Ook hebben mijn collega’s, al dan niet bewust, mij geholpen mijn grenzen te verleggen, dingen te ontdekken die ik niet meer voor mogelijk had gehouden. 

Daarom stel ik vast dat kwalitatieve effecten beter het verhaal vertellen dan enkel kwantitatieve cijfers. Omdat kwalitatieve effecten inzicht geven in de context waarin iets plaatsvindt. Ze beschrijven hoe mensen zich voelen en waarom dat zo is. Kwalitatieve meerwaarde biedt de unieke mogelijkheid om achterliggende beweegredenen, behoeften en emoties te leren begrijpen.”