Een shirt gemaakt van gebruikte lakens uit luxe hotels. Dat is het circulaire fashionconcept van Eugénie Haitsma Mulier. Ze biedt haar bijzondere collectie aan via het label MARTAN.

De circulaire onderneemster vertelt in een nieuwe serie afleveringen van het P+ circular fashion Lookbook over het ontstaan van het idee. 

Eugénie Haitsma Mulier: “Een vriendin van mij werkt in een heel luxe hotel in Londen. Ze vertelde me dat ze zo vaak lakens moet weggooien, omdat er een vlekje op zit, of een klein gaatje. Zo zonde, want hotels gebruiken de beste kwaliteit Egyptisch katoen, omdat het beddengoed zo vaak moeten worden gewassen. Dit katoen heeft de langste vezels en gaat daarom het langste mee. Maar het is nog heel goed bruikbaar voor kleding. Mijn vriendin heeft me toen een pakketje gestuurd waar ik shirts en boxershorts van heb gemaakt.” 

"Kleding als archiefstuk"

De naam van haar label was oorspronkelijk Archivist Studio. Haitsma Mulier daarover. “Ik zie kleding als een archiefstuk. Als je er goed voor zorgt en op tijd herstelt gaat het voor altijd mee. Toen ik al volop shirts maakte, ontdekte ik dat er in Duitsland al een ander bedrijf onder dezelfde naam bestond. Dat zou juridische problemen kunnen opleveren. Gelukkig had ik twee hele goede designers leren kennen: Diek Pothoven en Luuk Kuijf. We konden onder hun al bestaande label verder, MARTAN. Die naam is een samentrekking van twee voornamen, maar dat is niet relevant meer.”

Het versterkte team gaat door op dezelfde circulaire weg, ook al worden de shirts veel kleurrijker: “Inmiddels krijg ik gebruikte lakens van zo’n tien hotels in Nederland, Engeland en Roemenië. Dat laatste land omdat onze shirts nu door professionals in Boekarest worden genaaid. We maken hier in Nederland alleen nog de voorbeelden, de samples.”

"Kun je het bedrag van aankoopbon terugkrijgen?"

Haar ambities? “We gaan met de Textielprijs 2022 van Stichting DOEN de collectie uitbreiden. Ik gebruik overgebleven stof van vorige collecties van MARTAN om als patronen op onze shirts te stikken. Ook kunnen we nu aan de marketing werken en een grote fashionshow organiseren tijdens de Amsterdam Fashion Week.”

De onderneemster heeft geen modeopleiding gevolgd. Ze verdiepte zich tijdens haar studie rechten wel in de fashion wereld. “Ik ben voor mijn masterscriptie in de juridische aspecten van duurzaamheid in de kledingindustrie gedoken. Mijn vraag was of je als consument middels het burgerlijk wetboek je geld zou kunnen terugkrijgen van fashionlabels die hun eigen codes of conduct niet nakomen. Ik heb dat als advies aan een rechter geschreven binnen het kader van misleidende informatie of onrechtmatige daad.”

"Treed als groep consumenten op tegen kinderarbeid"

Haar conclusie was: “Een bedrijf moet je het aankoopbedrag teruggeven. Maar het is wel heel theoretisch. Ik zie dat niemand ook echt doen. Het is best wel moeilijk om te bewijzen dat jouw kledingstuk is gemaakt door een kind, jonger dan 15 jaar. Hoe kom je als consument achter de plek van productie en of daar een kind aan jouw kledingstuk heeft gewerkt? Mijn advies was dan ook om dit als class action te doen, om als groep consumenten op te treden. Ik had een 9 voor die scriptie.”

Het onderzoek greep haar zo aan, dat ze besloot in de fashionwereld te gaan werken. “Eerst voor Zalando in Berlijn. Ook ben ik op allerlei cursussen gegaan en heb kleding leren naaien. Zo is mijn liefde begonnen.”

Al een aantal jaren werkt Stichting DOEN aan de transitie naar een meer circulaire textielsector in Nederland, India en Oost-Afrika. Hierbij ondersteunt de stichting innovatieve oplossingen in alle onderdelen van de keten: van circulaire grondstoffen tot en met alternatieve productiemethoden, hergebruik van oud textiel en vernieuwende consumentenmerken. Stichting DOEN loofde dit jaar voor het eerst ook een Textielprijs uit aan 5 circulaire ondernemers ter waarde van 50 duizend euro per bedrijf.