Nederland is een coalitieland. Dat maakt het stemmen op basis van een partijprogramma moeilijk. Hadden we twee politieke partijen, zoals in de Verenigde Staten, dan weet je waar de winnende president voor staat. Hier gaan alle partijwensen na de stembusuitslag meteen onder de staafmixer. Desalniettemin. Het is interessant om te zien waar de politieke partijen voor staan. Het MVO-platform maakte een lijst, waaruit blijkt dat de VVD helemaal niets te melden heeft over maatschappelijk verantwoord ondernemen. Is dat niet vreemd voor een partij met een stevige basis in het bedrijfsleven? Van Job Cohen van de PvdA weten we dat hij een Tweede Duurzaamheidsakkoord zou willen. Dat beloofde hij P+. Maar dan is hij met Mark Rutte toch heel snel uitgepraat over de inhoud hiervan. Het CDA heeft als belangrijkste punt opgenomen: duurzaam inkopen. Maar die wens is per 1 januari al vervuld. Dan heeft huidige coalitiepartij Christen Unie een spannendere vervolgstap: het invoeren van een Agentschap Duurzaam Inkopen. P+ geeft de PDF met overzicht van standpunten. Hier alvast de meest opvallende.

De boodschap aan bedrijven is simpel: onderzoek eerst hoe een bedrijf betrokken kan zijn bij kinderarbeid en denk van daaruit door naar de toeleveranciers. Weet u zeker dat zij geen gebruik maken van kinderarbeid? Zo niet, dan begint u met het inwinnen van betrouwbare informatie over de toeleveringsketen. Kijk vervolgens naar passende maatregelen. Dit staat allemaal te lezen in "Van werk naar school", een nieuwe handleiding voor bedrijven om kinderarbeid te bestrijden. De handleiding is gemaakt door de coalitie Stop Kinderarbeid.P+ geeft de PDF als download, met daarin alle checklists.

Is het gek dat journalisten cynisch worden? De kwestie is deze. Het bureau CE Delft maakte deze week bekend dat grote Europese ondernemingen hogere prijzen berekenden voor hun eindproducten. En waarom? Omdat zij van de EU ontheffing hadden gekregen voor het betalen van CO2-emissierechten. Dit omdat ze anders de concurrentie met Amerikaanse en Aziatische bedrijven niet hadden aangekund. Maar dat kunnen ze blijkbaar wel, anders waren die prijzen niet verhoogd. Nu hebben eindafnemers dus extra betaald voor iets dat niet duurder had hoeven te zijn. De bedrijven in de staalsector, raffinage en de chemie hebben zo 14 miljard euro winst gemaakt. En juist extra broeikasgassen geproduceerd. Dat levert nogal wat vragen op. Is de EU te goedgelovig en moeten Europese regeringsleiders afstappen van CO2-rechten of deze juist zonder aanziens van bedrijf verplicht opleggen? Zijn Europese bedrijven die schermen met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen nog wel geloofwaardig als ze productprijzen verhogen terwijl ze dit uit concurrentieoverwegingen juist niet hoefden te doen? Is het gek dat de Amerikanen en Chinezen niets geloven van de Europese CO2-emissiehandel? We zien ineens president Obama weer in Kopenhagen aan tafel zitten met de Chinezen en Brazilianen en Zuid-Afrikanen, zonder Merkel of onze Jan Peter er even bij te roepen. Als weblink het volledige rapport van CE en hieronder de eindconclusie van de Engelstalige samenvatting.

Een stoel die elke dag een andere kleur heeft. Of van een andere stof is gemaakt. Een zetel die netjes kan zijn of juist ontzettend slordig. En gemaakt is van textielafval. Gezien in Milaan, op de designbeurs van duurzame huishoudelijke voorwerpen. De zetel luistert naar de naam "Bookfor". De designers van Poltrona maakten voor dit meubel een soort staaltjesboek van ecologische stoffen. Door elke keer een ander staaltje op te klappen, heb je elke keer weer een andere stoel. Ook de poten en het draagstel versterken het afvalidee: de Bookfor is geconstrueerd uit zwaar draadstaal dat gebruikt wordt voor bekisting van beton in de bouw.

Mobiele telefoonmaatschappijen. Zij hebben als eerste bewezen hoe de armsten van deze wereld toch massaal een heel goedkoop product kunnen kopen. Want: de investering in een mobieltje is lonend gebleken. En hoe deze reeks van business cases in Afrika zijn opgezet, werd tot in detail beschreven door de Nederlandse student Anand Sheombar (1969). De scriptie van deze bevlogen ICT-consultant uit Utrecht werd deze week beloond met de Ricoh MVO Scriptieprijs. P+ zat in de jury en sprak met Sheombar over zijn lijvige boekwerk van ruim 200 bladzijden. Het is een praktijkgids geworden voor alle andere bedrijven die zich richten op de markt van vier miljard mensen die minder dan drieduizend dollar per jaar te besteden hebben. P+ mag de volledige sciptie van de winnaar als PDF aanbieden, evenals een nog recentere PDF met daarin een samenvatting van de succesfactoren.

Met de tafelloper Goed Gezelschap verkeer je in goed gezelschap. Het is ontworpen door ontwerpster Margriet Foolen, die al verschillende Reddot Design Awards (gerenommeerde designprijs) en nominaties in de wacht sleepte. Foolen ontwierp het kleed zo dat het goed paste bij veel hedendaagse woon- en eetkamers. Zo ook bij de populaire Edme-serie van serviezengigant Wedgwood: het kleed is roomwit waarop langs de rand verschillende zandkleurige thee- en koffiepotjes gedrukt zijn.

Investeren in Colombiaanse covers om zonder bikini topless te kunnen zonnen? In Oegandese boeren die zich specialiseren in een heet pepertje, de Ugandan Red Bird Eye Chili? Of juist in een Mozambikaan die stadsmest omwerkt tot compost? Het kan allemaal. Meer dan 60 kleine en middelgrote ondernemers uit ontwikkelingslanden strijden op woensdag 2 juni in Den Haag om de gunsten van meer dan honderd Nederlandse investeerders. En vooral om hun geld. De beurs wordt voor de vierde achtereenvolgende keer georganiseerd. Volgens directeur Thierry Sanders van het organiserende BiD Network begint zich langzaam een "een platform af te tekenen voor de financiering van kleine en middelgrote ondernemingen in ontwikkelingslanden."

Duurzaam wonen, biologisch eten, ecologisch drinken, milieuvriendelijk rijden. Je kunt wat betreft duurzaamheid al aardig verantwoord door het leven. Daar kan je nu een volgende dimensie aan toevoegen: met de Solar Remote bestaat er nu ook zoiets als duurzaam zappen. Deze universele afstandsbediening voor de tv heeft geen batterijen meer nodig, maar werkt op zonne-energie. Sterker nog: hij heeft niet eens direct zonlicht nodig om op te laden. Zodra er licht in de ruimte is, is dit al genoeg. Bij voldoende licht laadt hij zichzelf in drie tot vier uur op. De gemiddelde gebruiksduur bij gemiddeld gebruik is in donkere omstandigheden twee tot drie dagen, in lichte omstandigheden een week. Een knipperend lichtje licht op als de batterij leeg raakt.

Een elektrische auto hoor je niet aankomen. Fietsers ook niet, maar een auto rijdt nog altijd een stuk harder en is daarom gevaarlijker. Daarom heeft de Europese Unie een onderzoek gestart naar de vraag welk kunstmatig geluid het beste is om wandelaars te waarschuwen. Alles wordt op het ogenblik in de Britse Midlands onderzocht: het geluid van de podracers in Star Wars, het statische geruis van een tv, geluiden uit de natuur, de klavecimbel van componist Bach. Dat zou het leven van blinden of dove bejaarden kunnen redden, die willen oversteken. Tegelijkertijd zijn er ook mensen die vinden dat de stilte in de stad nu juist een zegening is. Eindelijk verlost van de herrie. Moet de EU hier nu geld aan besteden?

Als de oliemaatschappij BP het allemaal echt meende, met maatschappelijk verantwoord ondernemen: waarom was er dan niet een automatische aflsuiter in het boorplatform in de Golf van Mexico geplaatst? Een handel die de leiding blokkeerde? Het was een investering van 500.000 dollar geweest. Maar nu is de beurswaarde van BP 30 miljard dollar gezakt, na de olieramp. De les: "De Return on Investment (RO) op duurzaamheid is altijd interessant." Dit lijkt de algemene opinie te worden, die ook werd verwoord door Jeffrey Hollender, op de website CSR-wire. Het is zeker niet de meest radicale blog op deze wereld. In het geval van BP lezen we: "Laten we hopen dat wijsheid uiteindelijk het enige is dat aanspoelt op de kusten van Louisiana". P+ neemt het statement van Hollender over. Wijsheid kunnen we altijd goed gebruiken. Zeker wanneer het over bedrijven gaat die reclame maakten met slogans als "Beyond Petroleum". Het is een holle kreet gebleken, greenwashing. Zeker nu is uitgekomen dat de deskundigen van de olie-industrie in adviesorganen van de Amerikaanse overheid niets anders deden van veiligheidseisen versoepelen en boetes verlagen tot lachertjes.

Sinds de komst van de TomTom verdween het dikke Shell-stratenboek naar de achterbank, in de kofferbak en inmiddels in het compartiment waar de krik en de gevarendriehoek zijn verstopt. Sinds kort heb ik een nieuwe compagnon naast me in de auto liggen. Ook lijvig. Ook slordig. Er steken van alle kanten groene "geeltjes" uit. Het zijn plekken waar ik langs wil gaan, wanneer ik toevallig in de buurt ben. Het zijn de meest bijzondere bomen van Nederland: de oudste, de dikste, de langste. Het boek Bijzondere bomen in Nederland vertelt hun fascinerende verhalen. De 250 beschreven landgenoten zijn trouwens niet allemaal even geschikt om door prinses Irene omhelst te worden.

Goed en slecht nieuws. Nederland stijgt op de landenindex van de universiteiten van Yale en Columbia, de Environmental Performance Index (EPI). We zijn van plaats 55 op deze wereld 8 landen gepasseerd en staan nu op 47. Nog niet erg hoog, maar alla. Helaas heeft België een lelijke duw omlaag gekregen. Binnen de Europese Unie kreeg alleen Cyprus nog slechtere punten. Op de wereldranglijst staan de Belgen nu op 88, twee jaar geleden nog op 57. Vooral op vlak van luchtvervuiling, biodiversiteit en de strijd tegen klimaatverandering scoort België heel slecht. Met deze score komt België tussen landen als Ivoorkust, Jamaica en Namibië te staan. Andere buurlanden als het Verenigd Koninkrijk en Duitsland staan in de top twintig van de wereldlijst. P+ geeft de links naar de nieuwste cijfers, zowel naar de kaart met prestaties van Nederland als die van België.