Philips wil ontwikkelingshulp ontvangen, wanneer de kosten van duurzame lichtbronnen door Afrikanen niet opgebracht kunnen worden. Een door een zonnepaneel opgeladen lamp moet tussen de 30 en 70 euro per stuk gaan kosten. P+ sprak met Harry Hendriks, algemeen directeur Philips Benelux. "Deze spaarlamp verlengt de dag vele uren. Kinderen kunnen langer leren. Mensen kunnen langer werken. Dat veroorzaakt economische ontwikkeling. Waar is ontwikkelingshulp anders voor bedoeld?" Philips begon deze week aan een Roadshow van Cairo naar Kaapstad. Hendriks liet voetbalster Ruud Gullit aftrappen. De toer eindigt op 20 juli in Zuid-Afrika, waar op 11 juli de finale van het WK wordt gespeeld.

Het is gemaakt van 100 procent natuurlijke klei, is organisch van vorm en heeft warme aardetinten. Het nieuwe servies Natural Canvas dat de serviezengigant Wedgwood in september op de markt brengt, is wat betreft materiaal en vormgeving geheel op natuurlijke basis gemaakt. Het lijkt erop dat het eeuwenoude Engelse bedrijf een nieuwe weg is ingeslagen, na de crisis die ze doormaakte. Nadat het bedrijf vorig jaar langs de rand van de afgrond scheerde en van de ondergang werd gered door WWRD, een Amerikaanse investeringsmaatschappij, kwam er weer "vers geld" vrij voor nieuwe dingen. Een natuurlijke en duurzame uitstraling, dat is nu een van de reddingsboeien.

Gras en veldbloemen mogen er ongestoord tussen de kortgesnoeide wijnranken groeien en chemische bestrijdingsmiddelen en kunstmest zijn er taboe. De nieuwe aanwinst van de webshop goodforall komt van de hellingen van de rivier de Drôme, ongeveer honderd kilometer ten oosten van het Franse Valence. Op het vijf generaties oude Domaine Achard-Vincent gaat men al sinds 1982 biologisch te werk.

Op ieder potje past een dekseltje. Zoiets moet door het hoofd van Jorre van Ast (30) geschoten zijn toen hij een aantal jaar geleden zijn Jar Tops bedacht: draaideksels die op potjes van over de hele wereld passen. Lege jam-, appelmoes- en pindakaaspotten, ze veranderen in een handomdraai in suikerstrooiers, schenkkannen en opbergpotten. Bij het bedenken van de Jar Tops keek Van Ast vooral naar de logistieke keten van glas: "Ik heb gebruik gemaakt van een al bestaand logistiek systeem. Er wordt op deze manier minder glas over de wereld verscheept: je hoeft nu nog maar de helft van het product te maken voor hetzelfde eindresultaat."

"Heel erg leuk, maar we durven het nog niet aan." Dat is het teleurstellende antwoord, wanneer cateraars klanten bellen en overdreven voorzichtig informeren of het geen probleem is dat er donkere mensen zullen bedienen. "Een tattoo is soms al teveel", weet Ingrid van de Wetering. Maar toch vraagt ze het bedrijven en instellingen toch eens te proberen om van hun angsten af te stappen. "Schakel ons eens in voor een party. Dat is een feest. We hebben 80 jongeren die de hele diversiteit van ons land vertegenwoordigen." De naam van deze service benadrukt het dynamische karakter ervan: The Colour Kitchen on Tour.

Nederland is een coalitieland. Dat maakt het stemmen op basis van een partijprogramma moeilijk. Hadden we twee politieke partijen, zoals in de Verenigde Staten, dan weet je waar de winnende president voor staat. Hier gaan alle partijwensen na de stembusuitslag meteen onder de staafmixer. Desalniettemin. Het is interessant om te zien waar de politieke partijen voor staan. Het MVO-platform maakte een lijst, waaruit blijkt dat de VVD helemaal niets te melden heeft over maatschappelijk verantwoord ondernemen. Is dat niet vreemd voor een partij met een stevige basis in het bedrijfsleven? Van Job Cohen van de PvdA weten we dat hij een Tweede Duurzaamheidsakkoord zou willen. Dat beloofde hij P+. Maar dan is hij met Mark Rutte toch heel snel uitgepraat over de inhoud hiervan. Het CDA heeft als belangrijkste punt opgenomen: duurzaam inkopen. Maar die wens is per 1 januari al vervuld. Dan heeft huidige coalitiepartij Christen Unie een spannendere vervolgstap: het invoeren van een Agentschap Duurzaam Inkopen. P+ geeft de PDF met overzicht van standpunten. Hier alvast de meest opvallende.

De boodschap aan bedrijven is simpel: onderzoek eerst hoe een bedrijf betrokken kan zijn bij kinderarbeid en denk van daaruit door naar de toeleveranciers. Weet u zeker dat zij geen gebruik maken van kinderarbeid? Zo niet, dan begint u met het inwinnen van betrouwbare informatie over de toeleveringsketen. Kijk vervolgens naar passende maatregelen. Dit staat allemaal te lezen in "Van werk naar school", een nieuwe handleiding voor bedrijven om kinderarbeid te bestrijden. De handleiding is gemaakt door de coalitie Stop Kinderarbeid.P+ geeft de PDF als download, met daarin alle checklists.

Is het gek dat journalisten cynisch worden? De kwestie is deze. Het bureau CE Delft maakte deze week bekend dat grote Europese ondernemingen hogere prijzen berekenden voor hun eindproducten. En waarom? Omdat zij van de EU ontheffing hadden gekregen voor het betalen van CO2-emissierechten. Dit omdat ze anders de concurrentie met Amerikaanse en Aziatische bedrijven niet hadden aangekund. Maar dat kunnen ze blijkbaar wel, anders waren die prijzen niet verhoogd. Nu hebben eindafnemers dus extra betaald voor iets dat niet duurder had hoeven te zijn. De bedrijven in de staalsector, raffinage en de chemie hebben zo 14 miljard euro winst gemaakt. En juist extra broeikasgassen geproduceerd. Dat levert nogal wat vragen op. Is de EU te goedgelovig en moeten Europese regeringsleiders afstappen van CO2-rechten of deze juist zonder aanziens van bedrijf verplicht opleggen? Zijn Europese bedrijven die schermen met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen nog wel geloofwaardig als ze productprijzen verhogen terwijl ze dit uit concurrentieoverwegingen juist niet hoefden te doen? Is het gek dat de Amerikanen en Chinezen niets geloven van de Europese CO2-emissiehandel? We zien ineens president Obama weer in Kopenhagen aan tafel zitten met de Chinezen en Brazilianen en Zuid-Afrikanen, zonder Merkel of onze Jan Peter er even bij te roepen. Als weblink het volledige rapport van CE en hieronder de eindconclusie van de Engelstalige samenvatting.

Een stoel die elke dag een andere kleur heeft. Of van een andere stof is gemaakt. Een zetel die netjes kan zijn of juist ontzettend slordig. En gemaakt is van textielafval. Gezien in Milaan, op de designbeurs van duurzame huishoudelijke voorwerpen. De zetel luistert naar de naam "Bookfor". De designers van Poltrona maakten voor dit meubel een soort staaltjesboek van ecologische stoffen. Door elke keer een ander staaltje op te klappen, heb je elke keer weer een andere stoel. Ook de poten en het draagstel versterken het afvalidee: de Bookfor is geconstrueerd uit zwaar draadstaal dat gebruikt wordt voor bekisting van beton in de bouw.

Mobiele telefoonmaatschappijen. Zij hebben als eerste bewezen hoe de armsten van deze wereld toch massaal een heel goedkoop product kunnen kopen. Want: de investering in een mobieltje is lonend gebleken. En hoe deze reeks van business cases in Afrika zijn opgezet, werd tot in detail beschreven door de Nederlandse student Anand Sheombar (1969). De scriptie van deze bevlogen ICT-consultant uit Utrecht werd deze week beloond met de Ricoh MVO Scriptieprijs. P+ zat in de jury en sprak met Sheombar over zijn lijvige boekwerk van ruim 200 bladzijden. Het is een praktijkgids geworden voor alle andere bedrijven die zich richten op de markt van vier miljard mensen die minder dan drieduizend dollar per jaar te besteden hebben. P+ mag de volledige sciptie van de winnaar als PDF aanbieden, evenals een nog recentere PDF met daarin een samenvatting van de succesfactoren.

Met de tafelloper Goed Gezelschap verkeer je in goed gezelschap. Het is ontworpen door ontwerpster Margriet Foolen, die al verschillende Reddot Design Awards (gerenommeerde designprijs) en nominaties in de wacht sleepte. Foolen ontwierp het kleed zo dat het goed paste bij veel hedendaagse woon- en eetkamers. Zo ook bij de populaire Edme-serie van serviezengigant Wedgwood: het kleed is roomwit waarop langs de rand verschillende zandkleurige thee- en koffiepotjes gedrukt zijn.

Investeren in Colombiaanse covers om zonder bikini topless te kunnen zonnen? In Oegandese boeren die zich specialiseren in een heet pepertje, de Ugandan Red Bird Eye Chili? Of juist in een Mozambikaan die stadsmest omwerkt tot compost? Het kan allemaal. Meer dan 60 kleine en middelgrote ondernemers uit ontwikkelingslanden strijden op woensdag 2 juni in Den Haag om de gunsten van meer dan honderd Nederlandse investeerders. En vooral om hun geld. De beurs wordt voor de vierde achtereenvolgende keer georganiseerd. Volgens directeur Thierry Sanders van het organiserende BiD Network begint zich langzaam een "een platform af te tekenen voor de financiering van kleine en middelgrote ondernemingen in ontwikkelingslanden."