Ze sprak over het aanbidden van de Mammon op Bretton Woods, geboortegrond van het IMF en de Wereldbank. Marleen Janssen Groesbeek, gastvrouw van P+Live@Night, maar ook beleidsmedewerker bij Eumedion, organisatie van de gezamenlijke Nederlandse pensioenfondsen en hun vermogensbeheerders met als doel corporate governance in praktijk te brengen. Tussen een menigte grijze heren betoogde Marleen dat "verantwoordelijk kapitalisme" vandaag een noodzaak is. "Wanneer we ooit voor winstmaximalisatie als hoogste norm hebben gekozen, daarmee financiële hebzucht stimulerend, tot Mammom makend, kunnen we er ook voor kiezen van verantwoordelijk wereldburgerschap het hoogste mogelijke doel te maken", zei ze, in het hol van de leeuw. Prachtige afgewogen toespraak, die we van Marleen in de originele Engelstalige versie als PDF mogen aanbieden.

De mens wordt voortgedreven door oermechanismen. Wie dit accepteert, heeft de sleutel in handen om de hele kudde aan te zetten tot duurzaam gedrag. Slimme marketeers bij Apple weten dat al lang. Wanneer een product schaars is, wil de mens dat hebben. Maak dus veel te weinig iPhones en elke nacht om vier uur stonden er lange rijen bij de Apple Store in Londen. Psycholoog Niels Götz van De Bovenkamers gaf deze week op het Enexis-congres "De Slimme Wijk" een fraaie bloemlezing uit de nieuwste inzichten uit de marketingpsychologie en de neuropsychologie. Hieruit blijkt dat ons gedrag voor 95 tot 98 procent uit "gewoonte" bestaat. Als je zes keer iets op dezelfde manier doet, gaat het gedrag al op de automatische piloot. Om iets af te leren moet je iets 35 keer anders doen. Hoe kun je met deze wetenschap onduurzaam gedrag veranderen?

Wat is de beste manier voor gemeenten om burgers te stimuleren hun huis duurzamer te maken? Met dwang? Met veel praten en overtuigen? Liever door de inwoners te helpen door een heel interessante lening te verstrekken, vond de jury van de allereerste Enexis Energietransitie Prijs. Bewoners van Dalfsen kunnen een bedrag van 2.500 tot 15.000 euro lenen over een periode van 10 tot 15 jaar. De rente blijft vast en is 3 procent. De eerste drie jaar zijn aflossingsvrij: er wordt alleen rente betaald. Daarna betalen de burgers rente en aflossing tegelijk. De bewoners kunnen zo een dubbele winst maken: goedkoop lenen, hun huis opwaarderen en minder geld voor energie kwijt zijn. Volgens oud-minister Jan Terlouw is dit een aanpak die "met vreugde" begroet moet worden, "nu de Rijksoverheid zo weinig doet: Hoera!". Terlouw is voorzitter van het Platform Energietransitie Gebouwde Omgeving (Pego). P+ biedt een PDF met daarin de details van deze winnende aanpak "Duurzaam (T)huis", die van Enexis een geldbedrag van 10.000 euro en een kunstwerk voor in de hal van het gemeentehuis kreeg.

Enexis start een proef met een wasmachine die weet wanneer de zon schijnt. Dan is dus de meeste energie energie beschikbaar, die wordt opgewekt met zonnepanelen. Slimme combi. Een energienet koppelen aan mogelijkheden om zelf energie op te wekken. Deze unieke pilot start in Breda in ruim 300 nieuw te bouwen woningen. Met als doel om niet zozeer de beschikbare techniek te testen, maar vooral te weten te komen hoe mensen er mee omgaan. De pilot is een initiatief van Netbeheerder Enexis, in samenwerking met energieleverancier Greenchoice en projectontwikkelaar HEJA. Via speciale apparatuur krijgen bewoners in de Bredase wijken Meulenspie en Easy Street inzicht in het meest gunstige moment om energie te verbruiken. Al naar gelang hun eigen voorkeur kan dat het meest duurzame of het goedkoopste moment van de dag zijn. Deelnemers kunnen hiervoor een speciale website raadplegen. De proef moet uitwijzen of mensen actief met dergelijke keuzemogelijkheden omgaan.

Briljant idee van De Dakdokters, die er achter kwamen dat er jaarlijks 1 miljoen vierkante meter aan kunstgras in de verbrandingsovens gaat. Voor een hockeyveld zijn de vezels na een jaar of 10, 15 te kort geworden, of zitten er gaten in het veld. Maar de matten zijn nog wel heel goed om de gigantische zee aan zwarte bitumen bedrijfsdaken in Nederland mee te bedekken. Dakdokter Matthijs Bourdrez weet: "Er zijn veel bedrijfsdaken waarvan de constructie een echt gras- of sedumdak qua gewicht niet kan dragen. Kunstgras is veel lichter. Om extra milieuvoordeel te krijgen, bestrooien we de mat met gemalen olivijn, een mineraal dat CO2 uit de lucht opneemt." Op het dak van het voormalige Volkskrantgebouw is al een proefveldje aangelegd. De kosten voor levering van deze kringloopmatten is een paar tientjes de vierkante meter, beloven de aanbieders. "En bitumen dak erodeert door deze extra beschermingslaag minder snel, omdat uv-straling van de zon er niet meer bij kan", aldus Bourdrez. Normaal gesproken moet een dak om de 10 tot 15 jaar vervangen worden.

Het begon allemaal in Den Bosch, met de groendaken in Nederland. Toen werd het eerste straatje met groene hoeden opgeleverd. De zestien woningen liggen in Hooipolder, een doodlopend straat in de Brabantse hoofdstad. Het contrast met de omliggende buurt, die bestaat uit doorsnee jaren tachtig woningen, kan bijna niet groter: de huizen zijn helemaal van hout, de platte en flauw oplopende daken begroeid met gras, dat in allerlei varianten omhoog schiet. Bij architect Renz Pijnenborgh staat zelfs een stevige struik c.q boom op het platte dak. Als hij in het voorjaar op de nok van het dak gaat zitten, weet hij zich omringt door een zee van blauwe druifjes.  P+ maakt een Special over dit bijzondere jubileum, in samenwerking met Bouwend Nederland. Lezers krijgen deze Special "Bouw kleurt groen" gratis aangeboden, als bijlage bij het komende meinummer. De foto van Pijnenborgh is van Mischa Keijser.

On-Nederlands groot was het zonnedak dat Horizon Energy vorig jaar op de spruitjesboerderij Alblashoeve in Zeewolde realiseerde. Het was met 300 kWp drie keer groter dan waar de Nederlandse SDE-subsidieregelgeving in voorziet. Het bedrijf moest daarom maar liefst drie aparte productiestations installeren om het surplus van zonnestroom op het net te kunnen invoeden. Maar Horizon trekt zich niets aan van de idiote regelgeving in ons land en gaat gewoon door. Deze week maakte het bekend dat het financiële steun heeft gekregen van energie- en afvalnutsbedrijf HVC in Alkmaar, dat een substantieel meerderheidsbelang van 75 procent in de BV nam. Het eerste gezamenlijke project is ook van start. Het gaat alweer om een boerderijdak, ditmaal van het akkerbouwbedrijf Hoge Hoeve van Peter en Erica Dieleman in Kamperland, Zeeland. Vele boerderijen volgen.

Op de website zie je een boom en een kabouter die je aan het werk kunt zetten. Door duurzame handelingen te verrichten, komt de boom tot bloei. Het kunnen kleine acties zijn. Het opzeggen van de telefoongids bijvoorbeeld. Je rijstijl in de auto verbeteren, door het testen daarvan. Kijken of jouw bank goed scoort op de Duurzame Bankwijzer. Het bijzondere van Treemagotchi is dat het een gedragsverandering bij de gebruiker beoogt. Nog bijzonderder: deze als stichting begonnen website heeft nu ook en BV opgericht. Trekker Egon de Bruin heeft de eerste zakelijke opdracht binnen, de eerste investeerders zijn er en hij is op jacht naar meer. Voor opdrachtgevers kan hij het kaboutertje op de website zo omwisselen voor een zakenman die strak in het pak zit. De Bruin is een van de mensen achter in het oog lopende duurzame communities op internet die in het komende nummer van P+ worden geportretteerd. Ze krijgen allemaal dezelfde vraag voorgelegd: ga je ooit winstgevend worden?

Vertel mij dat het onzin is, angstmakerij, onwetenschappelijk doemdenken. Vraag Karel Knip van het NRC een verhandeling te schrijven waarin hij stelt dat het drinken van een colafles vol zeewater van de kust bij Fukushima geen nadelige gevolgen heeft voor de gezondheid. Maar ik kan er niks aan doen. Ik lees het verbazingwekkende verhaal over een schipbreuk bij Hong Kong in 1992 waarbij 28.000 knalgele badeendjes aan een wereldreis begonnen. Ze worden nog steeds teruggevonden en leren ons over de stromingen in de Stille Oceaan, die ook langs de kust van Japan gaan. Ik kijk en zie hoe de meeste eendjes rondjes draaien in de Pacific. Ze komen daar in de "plastic soup" terecht, een ronddrijvende massa van plasticafval. Maar een avontuurlijk groepje steekt boven Canada ook de Noordpool over, waarschijnlijk in de zomer, als het ijs is gesmolten. En komt daarna ook gezellig bij ons aandrijven, tegen de Europese kusten botsend. Getver. Reken voor me uit dat de radioactieve delen na tien jaar al zo verdund zijn, dat ze niet eens meer terug te vinden zijn.

Dat een Duits bedrijf vliegers maakte voor vrachtschepen, dat wist P+ jaren geleden als eerste in Nederland te melden. Ook met een gevoel van: potverdorie, dat de grootste zeilnatie ooit dit nu ook al uit handen laat glippen. Maar zie! Rechtvaardigheid. "Ons" DSM kocht gewoon een flink deel in SkySails op en levert nu ook het vliegertouw. De voortstuwingskracht van een vlieger is volgens DSM vergelijkbaar met de kracht van de motoren van een Airbus 320. Dat kan dus op wereldschaal 10 ton aan brandstof per dag schelen, vaak ook nog smerige stookolie. De uitstoot van broeikasgassen wordt met gemiddeld 35 procent verlaagd. Ook weer: als alle vrachtschepen op deze aarde zouden vliegeren 32 ton CO2 per dag.

Het probleem van de nabestaanden na een crematie: een leeg gevoel, de as van een dierbaar overledene ergens uitstrooien. Geen echte plek om nog eens naar toe te gaan. Maar een dierbare begraven is ook niet ideaal. Er is wel een kerkhof om te bezoeken, maar een fijne plek om heen te gaan is het niet, met al die graven. De ondernemer Michael van der Zee van Remember in Green biedt een oplossing voor beide gevoelens van ongenoegen tegelijkertijd aan. Hij kweekt een boompje in de as van de dierbare en plaatst dat in een daarvoor bestemd natuurgebied. Maar in eigen tuin planten kan natuurlijk ook. Zijn bedrijf heet toepasselijk: Remember in Green. En elke boom is er weer een: weer een CO2-eter en zuurstofmaker erbij.

Wat gebeurt er wanneer een reisgids met eco-boerderijen gaat samenwerken met de ANWB? De vormgeving is ineens in kleur. Dat kenden we niet van ECEAT, die hun agro-toerisme adresjes het liefste nog grijzer dan telefoonboeken presenteerden. Maar verder? We namen dit weekend de proef op de som. Een nachtje in het Geuldal in Limburg stond al heel lang op de verlanglijst. We prikten blind en bestelden een kamer in Hotel Hoeve de Plei in Mechelen, een vakwerkboerderij uit 1740. Wat troffen we aan?