Volgens de stichting Natuur & Milieu verdienen tal van grote concerns tientallen miljoenen euro omdat ze van de overheid teveel emissierechten krijgen toebedeeld. Hoe zit dat? Binnen het Europese CO2-emissiehandelsysteem (ETS) hebben de industrie en energiebedrijven emissierechten nodig om CO2 uit te mogen stoten. Veel bedrijven krijgt van de Nederlandse overheid meer CO2-emissierechten toebedeeld dan dat ze werkelijk uitstoten. Deze bedrijven hoeven niets hoeven te doen om hun uitstoot te verlagen en verdienen geld aan de verkoop van emissierechten. Staalproducent Tata Steel is volgens de milieuorganisatie met afstand de grootste profiteur. Over 2010 kreeg Tata Steel een overschot aan emissierechten ter waarde van ongeveer 44 miljoen Euro. Het ETS kan duidelijk een stuk ambitieuzer dan het nu is, door het verminderen van het aantal beschikbare emissierechten. Ron Wit van de milieuorganisatie maakte deze cijfers bekend in het radioprogramma Vroege Vogels.

"Nederlanders verwachten bij het kopen van een elektrische auto een financiële tegemoetkoming van de overheid." Dat blijkt uit onderzoek van AutoRai onder ruim 1000 autoliefhebbers. Stom om zoiets te onderzoeken. De elektrische auto kent nu al prachtige fiscale voordelen. Wie elektrische rijdt, betaalt 0 cent wegenbelasting. Bij aankoop 0 cent BPM. En wie een elektrische leasebak heeft 0 cent bijtelling. Zou de AutoRai dat allemaal niet weten?

Kan MVO-ondernemer Ruud Koornstra rallycoureur Jan Lammers in de pan hakken? Koornstra rijdt al een tijdje elektrisch. Zou dat een voordeel zijn? Of gaat Peter Bakker van TNT met de eer strijken? Op 5 juni zullen we het weten, wanneer de eerste elektrische rally door Nederland scheurt. Naast stukjes weg voor snelheidsduivels zijn er ook trajecten waarop kennisvragen beantwoord moeten worden. De jonge Professional Passionates organiseren de stunt en weten zich gesteund door automerken als Nissan, Mitsubishi, Citroën, Peugeot, Mercedes en Opel die dit jaar allemaal met een elektrische auto op de Nederlandse markt komen. Genoeg dus om te kiezen en MVO-toppers zijn er ook genoeg. Tex Gunning (AkzoNobel), Ward Vleugels (Q-Park) en Stef Kranendijk (Desso), die gezien zijn lengte wel een fors model zal uitzoeken om in te racen. U kunt het ook tegen deze MVO-toppers opnemen. De inschrijving is geopend.

Op de rechterpagina een gedicht. Twee mensen op het moment dat ze besluiten met elkaar oud te worden. Op de linkerpagina een foto. Twee bomen: de een is half omgevallen en hangt in de beschermende armen van de andere. Een dicht- en fotobundel die bestaat uit tweeluiken. Dit onder de titel "Verklaringen van Liefde", een co-productie van "groene dichter" Leo Mesman en Jan Bom, hoofdredacteur van P+. Omdat de gedichten voor het eerst in 2010 in het eZine van P+ verschenen, is er voor deze lezers bij de start van de verkoop een korting van 20 procent: geen 25 euro maar slechts 20 euro. Het boekje kan digitaal besteld worden bij Lulu.com. De directe link volgt hieronder. Een deel van de opbrengst wordt gebruikt om bomen te planten, want de auteurs geven dit werk een motto mee: "Als wij niet snel onze oorlog met de natuur staken, zullen op een kwade dag bomen de ruïnes van onze beschaving overwoekeren." Dat is al eens eerder gebeurd in de geschiedenis, in Cambodja. Ook daarvan maakten de auteurs een tweeluik.

Het is een extreem standpunt, om te eisen dat alle visvangst op zeeën en oceanen moet stoppen. Dat realiseert duiker-fotograaf Dos Winkel zich wel. Toch maakt hij zich op om de Europese Unie te laten stoppen met "het subsidiëren van onze eigen ondergang", zoals hij dat noemt. "Met hetzelfde geld waarmee nu de visserij in stand wordt gehouden, kunnen alle vissers worden omgeschoold, bijvoorbeeld tot zeeboer", zo zegt de maker van het prachtige boek "De Huilende Zee". Totdat het zo ver is, moeten wij geen wild gevangen vis meer eten, adviseert Winkel. Zijn organisatie Sea First weet zich gesteund door meer dan 100 NGOs en de allergrootste visserijbiologen. Ook zij waarschuwen voor de ramp die wij over onszelf afroepen door de ecologie van de oceanen door overbevissing en vervuiling zo te verstoren, dat het plankton al lang niet meer zo goed meehelpt aan het omzetten van CO2 in zuurstof als enkele jaren geleden. Winkel toonde zijn film "Sea the Truth" over dit onderwerp deze week op de ontmoetings- en ontwikkelingsplek Op Hodenpijl van de familie Post in Schipluiden, een gerestaureerd kerkcomplex pal onder Delft.

Topman Weijers van AkzoNobel wil qua bonus niet langer financieel afhankelijk zijn van de positie van zijn concern op de duurzame index van Dow Jones, de Dow Jones Sustainability Index (DJSI). Deze index ontving dit jaar de nodige kritiek, onder meer omdat niet duidelijk was waarom sommige bedrijven zoals Shell volledig verdwenen, terwijl Amerikaanse olieboeren mochten blijven. Maar ook werd na het bekendmaken van de posities later nog een verandering doorgevoerd, onder andere ten nadele van AkzoNobel. Weijers noemt de DJSI dan ook "een black box". Hij vindt dat de index gebaseerd moet zijn op meetbare prestaties, die door bedrijven te controleren zijn. Ook bestuurders van Shell maakten een deel van hun prestatiebeloning afhankelijk van de positie op deze lijst.

Staan we straks aan een lege pomp? Of kost een liter super 2 euro 75? De Verenigde Staten zijn bang dat de olievoorraden van Saudi-Arabië veel kleiner zijn dan totnutoe werd gedacht. Er zou maar liefst 40 procent minder ruwe olie zijn, zo meldden Amerikaanse diplomaten (op basis van gesprekken met een geologische specialist) in berichten die door WikiLeaks werden onderschept. Omgerekend: het zou gaan om 300 miljard vaten olie minder. Dit nieuws dat Britse krant The Guardian plaatste, zou wel eens kunnen betekenen dat de benzineprijzen niet meer te beheersen zijn. Saudi-Arabië is de grootste leverancier van ruwe olie op aarde. De berichten dateren al uit de periode 2007-2009.

Spannende en duurzame reizen op de kaart zetten. Annemiek van Gijn, oprichtster van All for Nature Travel & Consultancy, doet niets liever. Maar er is iets dat ze nog liever doet: koppelen. Aangezien al de reizen die All for Nature in samenwerking met haar Engelse partner organiseert direct bijdragen aan natuurbescherming, heeft ze ook veel contact met natuurbeschermingsorganisaties. Die hebben vaak één ding gemeen: ze hebben plannen in overvloed, maar missen sponsoren. "Met de druk van de toenemende bevolking, het steeds schaarser worden van natuurlijke hulpbronnen en een overheid die zich steeds verder terugtrekt in de financiering zijn zij naarstig op zoek naar financiële middelen om hun doelstellingen te halen."

Heel bijzonder. Laat op een open internetplatform twee partijen een duurzaamheidsdoel kiezen. Werknemers van een onderneming en consumenten, die soms wel, en soms ook niet iets met die onderneming te maken hebben. Dan kan het zomaar gebeuren dat die consumenten de werknemers iets anders laten doen dan die werknemers zelf graag wilden. Omdat de consumenten bij stemming in de meerheid zijn. Het gebeurde deze week, op de nieuwe internetcommunity Nudge. Het bedrijf Alliander gaat aan een "Groene Kantorencompetitie" met 40 ondernemingen beginnen. Nudge is een idee van oud-uitgever Jan van Betten en een unieke internetcommunity van consumenten en bedrijven tegelijkertijd. Nudge betekent zoveel als "een duwtje geven". In de goede richting, dus.

Nee, het zijn niet sterren of beroemdheden die ons gaan aanzetten tot een groenere levensstijl. Sorry Al Gore, sorry Leonardo Di Caprio, sorry Wubbo Ockels. Het zijn zeurende vrouwen, onze eigen partners, die ons ertoe aanzetten om niet die schitterende Audi A6 stationwagon te kopen, maar een groene Mini diesel. Of een fiets. Volgens Brits onderzoek hebben volhardende echtgenotes de meeste invloed op duurzame beslissingen. Niet minder dan tweederde van alle Britse mannen (69 procent) vergroent de eigen levensstijl, om maar een beetje rust aan hun hoofd te krijgen. Andersom werkt het veel minder goed. Als mannen over duurzaamheid beginnen, trekt maar 36 procent van de vrouwelijke partners zich daar iets van aan. Dat is nog minder dan een-derde. En waarom? Vrouwen vertrouwen de deskundigheid van hun eigen echtgenoten niet zo heel erg. Vrouwen laten zich liever door anderen informeren, zoals documentairemaker sir David Attenborough. Het Britse onderzoeksbureau ICM stelt dat vrouwen twee keer zo vaak te rade gaan bij grote experts dan mannen: 64 procent tegen 31 procent. Meer over dit fascinerende onderzoek hieronder.