Het filmpje op YouTube eindigt met een snoer dat naar de Volvo C30 leidt. Het is inderdaad een stekker die naar het stopcontact gaat. De automobielindustrie neemt een nieuwe stap die begon met de hybride van Toyota, de Prius. Die overigens ook al wegtesten uitvoert met een stopcontact-versie. De Volvo loopt deels op een elektrische accu, die versterking krijgt van een 1.6 flexifuel motor. Maar de batterijen moeten toch zeker goed zijn voor 100 kilometer afstand. En thuis opladen? Dat duurt een uur tot drie uur maximaal. Wie groene stroom heeft, zal dus geen CO2 uitstoten. Volvo is al met het testen begonnen. P+ linkt naar het filmpje op YouTube.

‘Denk niet wit. Denkt niet zwart. Maar in de kleur van je hart.’ Die songtekst van Frank Boeijen (1983) vat op dichterlijke wijze de uitgangspunten van webwinkel ‘goodforall’ samen: goed voor mens en milieu, goed als armoedebestrijding, producten van biologische oorsprong en producten die een bijdrage leveren aan mens en maatschappij. Dat duurzame vierluik komt prachtig naar voren bij een van hun meest populaire producten: een kleurige halsketting uit Nepal, vervaardigd door plaatselijke vrouwen die op deze manier financieel onafhankelijk kunnen worden. Iets voor Pasen?

Hergebruik van industrieel erfgoed. Dat won op de grote internationale beurs van vastgoedbedrijven de prijs voor het meest groene gebouw. Het staat niet landen waar de bouwactiviteit onwaarschijnlijk heftig is, zoals in een oliestaat als Dubai, of in China. We kunnen het gebouw Kraanspoor gewoon in Nederland bekijken. Het glazen kantoor op de oude werf in Amsterdam-Noord is ontwikkeld door een Nederlandse speler met internationale prestige: ING Real Estate. Minister Cramer van Milieu riep op dezelfde beurs vastgoedontwikkelaren op om zoveel mogelijk materialen te hergebruiken. Maar het hergebruik van een oud terrein kan natuurlijk ook.

Het is al heel bijzonder om maar 1 vuilniszak in de 2 maanden bij de vuilnisman af te leveren. Dat is dan troep waar kunstenaar Jan Eric Visser echt niets meer mee kan. Met de rest verdient hij geld. Op zijn soloexpositie in Bergen verkocht hij zondag al twee prachtige stukken. Een grijze schijf met kosmische uitstraling ging voor 1800 euro weg. Een installatie waar met wat fantasie dollartekens in te zien waren zelfs voor 3500 euro. En het is geen slechte belegging, zei verzamelaar Jan Verhoeven bij de opening, een specialist op het gebied van na-oorlogse abstracte kunst: "Mijn advies is: kopen. Niet omdat deze kunstwerken van afval zijn gemaakt, maar vanwege de kwaliteit en de verbeeldingskracht." Er is nog meer te koop, met prijzen die variëren van 800 euro tot 9.500 euro. P+ had de kosmische schijf met het zwarte gat zelf wel willen kopen, voor boven de bank, maar was na beraad met het thuisfront te laat...

Oil company Royal Dutch Shell and global NGO Wetlands International have announced that they are to embark on a five-year partnership which, they claim, is in the interest of both organisations. Jane Madgwick, CEO of Wetlands International, describes the initiative as an “ambitious partnership” which provides an opportunity for Shell and Wetlands International “to combine their competencies and to learn from each other. We aim to leave a positive legacy from these joint activities for wetlands and their peoples, especially in developing countries.”

De groenten- en vleesspiezen zijn op een tafel van honderden oude broden gestoken. Afval van de broodindustrie, maar door voedselontwerpster Katja Gruijters mooi vierkant gezaagd, gestapeld en tot kunstwerk verheven. Op de 455 restbroden is het thema in witte letters gespoten: Cradle to Cradle. Afval = Voedsel. Door dit Brabantse talent vrolijk omgedraaid, want ze kocht in groothandels en bij producenten alleen maar afvalproducten in om daar alsnog voedsel van te maken. Van aardappelen met onverkoopbare vormen maakte ze waanzinnig lekkere flarden chips. De octopussen liggen op een laken van hun eigen pikzwarte inkt. Een schaartje erbij. En het toetje staat op een veelkleurig kleed van afgekeurde winegums. De bezoekers van dit prachtbufffet van het vakblad voor de levensmiddelenindustrie VMT mochten creatief aan de gang. Zelfs de hogepriester van het Cradle to Cradle-principe, de Duitse chemicus Michael Braungart, proefde deze week mee van dit feest, dat deed terugdenken aan het huisje van Hansje en Grietje, waar ook alles eetbaar was. 

Traag staal trekt al meer dan een eeuw door Europese rivieren en kanalen. Dat kan beter, moeten ze bij TNO gedacht hebben. Een consortium van Lightweight Structures, botenbouwers in Noord-Holland, Rijkswaterstaat en de ELV, de cooperatie van binnenvaartbedrijven, ontwikkelde in samenwerking met TNO een binnenschip uit kunststof. Het schip is veertig procent lichter, pakweg twintig procent sneller en, door het gebruik van composietmaterialen, onderhoudsarm. Dit jaar zal de 'CompocaNord' van een werf in Wieringerwerf lopen. "Nu nog komen veel van deze schepen uit China en Oost-Europa. Met dit binnenvaartschip geven we onze scheepsbouw een nieuwe impuls. In potentie is het een mondiaal exportproduct", zegt ir. Lex Vredeveldt in het TNO magazine.

'Gij zult de aarde niet vervuilen. Gij zult moeten oppassen met genetische manipulatie. En: gij zult geen moreel dubieuze wetenschappelijk experimenten uitvoeren.' Zullen die geboden binnenkort aan de zeven doodzonden worden toegevoegd? Als het aan het Vaticaan ligt wel. "Binnen de bio-ethiek zijn er enkele terreinen waar we fundamentele mensenrechten absoluut aan de kaak moeten stellen. Want de uitkomst van genetische manipulatie is moeilijk te controleren en te voorspellen", zei aartsbisschop Gianfranco Girotti tegen het Vaticaanse lijfblad 'L'Osservatore Romano'. Daarin heeft hij de volle steun van Paus Benedictus.

De BECO Groep is in Nederland de consultant die toegang krijgt tot de database van Michael Braungart, naamgever van het Cradle to Cradle-principe. Heel wat bureaus en websites liften mee op zegetocht die de Duitse chemicus sinds vorig jaar door Nederland maakt. Er is zelfs een Nederlandse website met de naam Cradle to Cradle, die formeel niets met de gedeponeerde naam te maken heeft. Marktmanager Carla Neefs wist het bedrijf EPEA van Braungart ervan te overtuigen dat de schatkist aan componenten die giftige chemische stoffen kunnen vervangen bij BECO in de beste handen is. De BECO groep overtuigde met een combinatie van technische en strategische achtergrond, en een interessante internationale klantenkring, waaronder ook afvalbedrijven. Het contract werd deze week formeel ondertekend in Nieuwegein. P+ was er bij en zag verheugde gezichten.

Door klimaatveranderingen is onder Amerikaanse studenten een nieuwe beweging van burgerrechten aan het ontstaan. Bijna koortsachtig ontwikkelen jongeren activiteiten om de opwarming van de aarde een halt toe te roepen. Niet minder dan 500 schoolbesturen hebben al een handtekening gezet onder “the American College and University Presidents Climate Commitment”. Dit verplicht onderwijsinstituten om een plan te ontwikkelen om binnen twee jaar CO2-neutraal te worden. Het Amerikaanse tijdschrift E Magazine portretteert de vele actievoerende studenten, door de hele VS heen. Een van hen stelt zelfs: Climate change is our generations civil rights movement.” Haar naam is Brianna Cayo Cotter van de Energy Action Coalition, die onderwijsinstituten oproept om zich te verbinden aan milieuafspraken. P+ linkt naar het complete artikel.

Als we Jonas even mogen voorstellen: hij is een ezel, vijf jaar oud. Hij kan nu al 15 kilometer per dag wandelen en gaat in mei op weg naar Slowakije, 2300 kilometer verderop. Jonas zoekt sponsors. Alle wat hij aan geld ophaalt, gaat naar het Wereldnatuurfonds. Zijn begeleiders zijn Sandra en Manuel Adamini. Hij werkt bij SNS Asset Management als hoofd duurzame research. Sandra promoveert in april aan de Universiteit van Maastricht, waarna het echtpaar een lang gekoesterde droom in vervulling wil laten gaan: vier maanden wandelen met een ezel. Adamini grapt: “Betlehem is te ver weg, helaas. Anders was dat ook een mooi reisdoel geweest.”

De toekomst van de Nederlandse landbouw ligt in de teelt van algen. Het is vooral een schitterende kans voor boeren met grond die niet veel opbrengt, zoals weilanden. “Meteen onder water zetten. Want algen groeien als gekken. En je kunt er sloten biodiesel van maken.” Dat is de overtuiging van ir. Paul Hamm, die nog wel eens de geschiedenis in zou kunnen gaan als mister Alg. Tegen P+: “Reken maar uit. Een hectare landbouwgrond levert 60 ton aardappelen op. In droge stof gerekend: 12.000 kilo. Hetzelfde landoppervlak levert 24.000 kilo droge stof van algen. Zou je het systeem optimaliseren zelfs 120.000 kilo. Waarom praten mensen dan nog over koolzaad? Of over japtropha?” De oud-DSM bestuurder is al vanaf 1994 een roepende in de woestijn. Hij zag zelfs de unieke kennisvoorsprong van Nederland op algengebied weglekken. “Niet Wageningen, maar de Universiteit van Amsterdam was op dit gebied weltfuhrend.”