In 2025 leeft 60 procent van de wereldbevolking in landen met waterstress. Een van de grootste oorzaken is de landbouw, maar ook de toenemende industrie. In Engelstalige landen noemen ze dat water stress. Je kunt het niet platweg vertalen met waterschaarste. Het zit net iets ingewikkelder in elkaar. Het heeft te maken met de hoeveelheid water die een natuurlijk ecosysteem nodig heeft. Het zijn de poelen die dieren nodig hebben om van te drinken. Het is de hoogte van de grondwaterspiegel die bomen en planten nodig hebben om te leven. Zodra mensen zoveel water gaan gebruiken, dat het natuurlijke ecosysteem tekort komt, ontstaat water stress. En dat heb je dan ook nog in mindere en in hevige mate. P+ toont een kaartje van het World Resources Institute waarop alle landen ter wereld staan met de mate van waterstress. Afrika heeft zelfs super stress.

Veel tijd hebben ze niet meer, de inwoners van Kivalina, in Alaska. Binnen enkele jaren zal hun nederzetting worden opgeslokt door het ijs of de zee. Weg mooi eiland, gelegen aan de Chukchi zee vlak boven de poolcirkel, Door klimaatverandering zijn zowel het strand als de vegetatie voor het grootste deel verdwenen. Ook de talloze zandzakken rondom het dorp zullen niet lang meer helpen. De inwoners zijn verdeeld: moeten ze onmiddellijk verhuizen naar een locatie achter de lagune, bijna tien kilometer verderop? Of moeten ze nog verder het binnenland in trekken, op een hoog gedeelte bij de Wulik rivier gaan wonen?

Eindelijk gaan de rekenmeesters de werkelijke waarde van het regenwoud becijferen. De Wereldbank nog wel. Wat kost het de wereld eigenlijk om een hectare Amazonebos neer te halen? Kenneth Chomitz van de World Bank Report is er snel klaar mee. "Een boer die een hectare regenwoud omkapt, krijgt daarmee een stuk land dat 300 dollar waard is... Maar tropenbossen leggen die CO2 vast. Europeanen betalen nu 7.500 tot 8.000 dollar wanneer ze de hoeveelheid van 500 ton CO2 uitstoten die datzelfde stuk regenwoud van die boer vastlegde en nu dus vrij komt in de atmosfeer..."

Over enkele weken is de Nederlandse / Vlaamse vertaling gereed, zo is de verwachting. En belangrijker: ook alle zesduizend "groene" kantoorbenodigdheden leverbaar. De maker van deze groene catalogus: Office Depot Nederland, nu nog beter bekend als het postorderbedrijf Viking. The Green Book is in de Verenigde Staten in drie jaar tijd uitgegroeid tot een ware bijbel voor inkopers die hun kantoren willen verduurzamen. "Het boek is voor een flink deel samengesteld door een man die fulltime is vrijgesteld om de meest milieuvriendelijke, zuinige of de makkelijkst te recyclen artikelen op deze wereld te vinden. Onze eigen watchdog", zo vertelt het hoofd communicatie Europa, Frits Roelofs. Hij zetelt op het hoofdkantoor in Venlo, waar de lichtbak van Viking wordt vervangen door die van Office Depot. P+ geeft alvast de link naar de Amerikaanse versie van The Green Book. Zodra de Nederlandstalige versie beschikbaar is, komt daar ook de vertaalde catalogus bij.

Nigeria. Kwam daar niet heel erg veel olie vandaan? Toch is niet het hele land voorzien van deze fossiele brandstof. Slechts 25 procent van de bevolking is aangesloten op elektriciteit. Bij het opbouwen van een netwerk voor mobiele stations gaat Ericsson daarom biobrandstoffen inzetten. Als alternatieve brandstof voor basisstations. En om de boeren te voorzien van een inkomen, door hun landbouwproducten als aardnoten, pompoenzaden en palmolie om te zetten in brandstof. Ericsson werkt samen met de GSM Association en Multinational Telecommunication Group (MTN). De eerste wereldwijde pilot op dit gebied wordt in de hoofdstad Lagos neergezet. Ericsson investeert hier 110 miljoen dollar in.

"You possess the knowledge of commercial operations and the market place. That kind of assistance for our child-centred development work goes beyond donating money," said Paul Lem, director of Plan Nederland, this week to an audience of companies, gathered for a seminar on their contribution to poverty reduction. To attract the expertise of companies, Plan Nederland presented cases of existing partnerships with the private sector, and organised workshops on projects that could benefit from new commercial input. There is mutual gain in these partnerships, as Stephanie Miltenburg, director of the DE Foundation, pointed out.

Innovaties kosten tijd, zelfs herontdekkingen van oude duurzame praktijken. Prof. A. Capelle (universiteit Wageningen) ontdekte in zijn familiearchief dat zijn voorouders de basis voor een natuurlijke rode kleurstof teelde. De samenwerking van de hoogleraar met enkele boeren leidde onlangs tot de opening van een proeffabriek in West-Brabant, die inmiddels volop draait. De ontwikkeling sluit prachtig aan op de maatschappelijke verantwoorde wind, die door de kledingindustrie waait (lees de eerstkomende P+). Mode-ontwerpers kunnen weer aan de slag met die onovertroffen rode gloed.

Op 23 oktober krijgt Chena Hot Springs haar tweede geothermische eenheid van 200 kiloWatt. Daarmee is het kuuroord in hartje Alaska, als eerste ter wereld, volledig duurzaam en zelfvoorzienend in haar energiegebruik. Elk van de geothermische installaties gebruikt bronwater van 70 °C voor de verdamping van een gewone koelvloeistof die de turbine aandrijft. Het koude water uit de bergen zorgt dat die damp weer vloeistof wordt. Tesamen zijn de eenheden goed om alle gebouwen, de groentekassen en het veelbezochte ijshotel van duurzame warmte en stroom te voorzien.

In dit decennium krijgen 300 miljoen mensen te maken met de gevolgen van de opwarming van de aarde. In negatieve zin, welteverstaan. Een tweedaags congres "Make markets work for Climate" hierover in Amsterdam leverde heel wat beloften aan actie op. P+ verzamelde de beste quotes die deze conferentie opleverde. Heel interessant was dat de topbeslissers alweer keken naar de periode na 2012. Dan loopt de eerste emissiereductieperiode af van het Kyoto Protocol, het klimaatverdrag van de VN dat de uitstoot van het broeikasgas CO2 moet verminderen. Vooral de ABN AMRO liet blijken dat bedrijven voor grote investeringen een tijdshorizon nodig hebben die veel langer is dan de komende zes jaar.

De Britse komiek Sacha Baron Cohen heeft het land Kazachstan stevig op de wereldkaart gezet. En dat zelfs voordat zijn film over de vuilbekkende reporter Borat in première gaat. Kazachstan is niet blij met de satire, die het veraf gelegen land als tamelijk achterlijk neerzet. Maar ze zouden er blij mee zijn. Door Borat duikt nu ineens een milieudrama op, dat de proporties heeft van het uitgedroogde Aral-meer. In Kazachstan gaat het met het Balkhash-meer dezelfde kant op. Harde metalen vervuilen het eens kraakheldere water. Niet Borat wacht de doodstraf, maar ironisch genoeg voltrekken de Kazachstanen die over zichzelf. Daarbij stevig geholpen door China.

Waar wordt in het herentoilet het vieste gezicht getrokken? Bij de handendroogblazer, gokken wij. Wat een ellende altijd, als er geen papieren handdoekjes zijn. Het gevoel van: zo gauw mogelijk wegwezen hier! Eerst moet je altijd wachten totdat het ding een belachelijke hitte heeft opgebouwd. Doet-ie-het-wel? Of-doet-ie-het-niet? Wat dat wel niet aan energie kost. En daarna blaast hij je schoenen alsnog nat, waardoor het lijkt alsof er bij het toiletgang heel slecht gemikt is. Gadsakke. Vol verwachting wachten wij op de installatie van de eerste Dyson Airblade in Nederland. Kost 83 procent minder aan energie. En dat ding droogt je handen niet, hij steriliseert ze zowat! Zie het filmpje bij de P+ webtip.

"Many companies that are willing to join the fight against AIDS, confine themselves to fundraising for orphanages or hospitals. We want to show that they can do a lot more," says Sjoera Dikkers, executive director of the Dutch non-profit organisation STOP AIDS NOW!. That is why she will visit AIDS-projects in Kenya next week, together with a representative of some sixty Dutch companies, involved in the battle against the epidemic.