De consument van nu heeft nauwelijks enig idee meer wat de oorsprong van een product is. Wie denkt daar over na, bij het kopen van een badhanddoek? In het nieuwe nummer van P+ komen de gezichten tevoorschijn van de hoofdrolspelers, in alle schakels van een keten die begint bij een bolletje katoen in Mali. Van de Afrikaanse katoenboer N’Koro Bagayogo tot aan de Nederlandse hotelmanager Kees Teer. De eerste staat aan het begin van een gegarandeerd schoon landbouwproduct, zowel Max Havelaar als biologisch gecertificeerd. De laatste presenteert de handdoekjes subtiel in een fair trade kamer in het Dorint hotel op Amsterdam-Schiphol. De coverstory “Keten van Katoen” is de eerste aflevering in een serie waarin P+ productieprocessen onderzoekt en alle facetten op het gebied van People, Planet en Profit beschrijft. De PDF is gratis te downloaden. De fotografie is van Bob van Rooijen.

Milieuondernemer Wouter van Dieren vindt dat piepkleine kerncentrales ten onrechte vergeten worden. Het zou een optie kunnen zijn om energie op te wekken met minder CO2-uitstoot dan kolencentrales, zegt hij in het nieuwe nummer van P+. Anders dan president Obama, die toestemming gaf voor economisch onrendabele grote kerncentrales, wijst Van Dieren op de mogelijkheid om voor kleinschalige decentrale oplossingen te kiezen. “Er is een nucleaire optie buiten beeld gebleven: de kleine centrales van vijf tot 25 megawatt, die nu op vliegdekschepen staan of in een onderzeeër. Die bouw je ter grootte van een container. Ze kunnen een hele stad van stroom voorzien.” P+ biedt gratis de PDF van dit artikel aan over onze man in de Club van Rome, een “dwarse denker, die er altijd al was.”

De bestuursvoorzitter van DSM gaat een hoge nieuwkomer worden in de nieuwe Duurzame 100 van Trouw in november. Bij de eerste verkiezing was Feike Sijbesma nog maar net begonnen. Zijn duurzaamheidsinitiatieven blijken echter serieus te zijn. Deze week schafte hij voor zichzelf en zijn medebestuurders alle opties af. Ook beperkte hij zijn bonus tot maximaal een jaarsalaris. Hoe meer uitstoot van CO2 hij en zijn medebestuurders weten te beperken, hoe meer hij zal ontvangen. Sijbesma verdiende vorig jaar 766.000 euro.

De meeste lezers geven P+ het rapportcijfer 8. Of het nu om de uitstraling van het blad gaat, de inhoud, de leesbaarheid, de vormgeving of de fotografie. De staafdiagram met 8-en steekt altijd boven de andere cijfers uit. Deze week presenteerde P+ het lezersonderzoek aan de 15 partners, die zagen dat P+ opmerkelijk veel mee-lezers telt. Meer dan de helft van de lezers geeft het blad door, meer dan de helft daarvan zelfs aan twee of meer mensen. In de partnervergadering werden uit de 449 deelnemers aan het onderzoek 5 prijswinnaars getrokken. De gelukkigen krijgen een diner in restaurant Fifteen aangeboden, en ook toegang tot een aflevering van P+Live@Night naar keuze.

Het controversiële Engelse beursgenoteerde mijnbouwbedrijf Vedanta is van plan een bauxietmijn aan te leggen op een berg die heilig is voor de Dongria Kondh-stam in Orissa, India. Dat lijkt gezien de geschiedenis slecht nieuws voor de plaatselijke bevolking. Hoe reageren grote institutionele beleggers? De twee grootste Nederlandse pensioenfondsen, APG en PGGM, hebben nog geen besluit genomen, ook al wordt Vedanta beschuldigd van grove mensenrechtenschendingen in India. “We zijn in dialoog met Vedanta”, zegt woordvoerder Thijs Steger van APG, dat in deze kwestie samen optrekt met PGGM en het Engelse pensioenfonds Universities Superannuation Scheme. “Een beslissing over al dan niet doorgaan met investeren in Vedanta is nog niet genomen.” Steger kan niet zeggen wanneer de kogel door de kerk gaat. APG, PGGM en USS hebben drie keer gesproken met algemeen directeur Anil Agarwalvan Vedanta en “veel gecorrespondeerd”. Steger: “We hebben onze doelstelling nog niet bereikt: meer duidelijkheid over de gevolgen van de mijnbouw voor de lokale bevolking.” P+ biedt als link een vernietigend rapport van Amnesty aan.

“Man is stoer, vrouw is hoer. 12 Jaar getrouwd met een loverboy”. Dat is de titel van het deze week verschenen boek van schrijver en journalist Maria Genova. Het boek begint met het persoonlijke verhaal van loverboy-slachtoffer Anna, maar wordt gaandeweg steeds meer een aanklacht tegen de Nederlandse maatschappij waarin pooiers en mensenhandelaren vrij zijn om net zo veel slachtoffers te maken als ze willen. Dat komt door de geringe pakkans en de bijzonder lage straffen. “Toen ik research deed voor het boek, viel ik van de ene in de andere verbazing”, vertelt schrijfster Genova, redactrice van P+.

Nederland telt een nieuwe ondernemersvereniging, met de naam De Groene Zaak. De directeur heet Marga Hoek en zij gaat niet in concurrentie, maar “naast” de grote koepels VNO-NCW en MKB Nederland opereren. Er zijn al meer dan dertig leden, die van Hoek verwachten dat ze een einde maakt aan het versnipperde overheidsbeleid op duurzaamheidsgebied. P+ verzamelde van een aantal bedrijven uitspraken over de vraag waar De Groene Zaak zich voor gaat inzetten. “De ministeries van VROM, VenW, Financiën en EZ moeten stimuleringsmaatregelen en wetgeving beter op elkaar laten aansluiten, met name op fiscaal gebied”, vindt bijvoorbeeld Athlon Car Lease. Wat moet er volgens andere bedrijven bij de overheid veranderen?

“De kunstenaars van nu zijn de Fred Flintstones van de toekomst.” Aldus Li Edelkoort, onze eigen wereldberoemde trendwatcher. Ze ziet sinds de krediet- en klimaatcrisis steeds meer ontwerpers teruggrijpen naar de primitieve materialen van holbewoners. “Hout, huid, vezels, aarde en vuur zijn hun materialen. De natuur is het dominante ingrediënt in deze stroming, die breekt met het materialistisch denken.” Edelkoort verzamelde een schitterende collectie van 140 werken en presenteert deze vanaf 24 april op een grote overzichtstentoonstelling in Japan, onder de titel “Post Fossil”. Zeg maar: na de olietijd. Onze Nederlandse koplopers op dit gebied vergat ze niet. Afvalkunstenaar Jan Eric Visser mag zijn Aquadyne verschepen, het zwarte menshoge beeld dat gemaakt is van gerecycled plastic. Edelkoort zag het goed: ook dit beeld symboliseert een schuilplaats, een zwarte hut ter bescherming tegen onheil en de elementen. Maar ook zullen er straks werken van Atelier Lieshout en Sander Lucas te zien zijn in het museum Design Sight, ontworpen door de architect Tadao Ando.

Je koopt een potplant, maar je koopt tegelijkertijd een vierkante meter oerbos in Midden-Amerika. Echt waar? Zeker weten, zegt voorzitter Ab Ittersum van de stichting Oasebos. “In het uiterste noorden van Costa Rica, langs de grensrivier met Nicaragua, ligt het oerbos Maquenque. Daar willen wij zoveel mogelijk van behouden. Plantenteler Elstgeest gaat meehelpen. We hebben een optie op twee stukken: een van 100 hectare en een van 70 hectare.” Teler Joris Elstgeest is al verkoopproeven aan het nemen, met planten in een pot die is gemaakt van boomschors, onder andere bij Intratuin in Ter Aar. “In mei gaat de verkoop echt van start. Dan gaan we per verkochte pot tien eurocent doneren. Dat lijkt niet veel, maar het tropenbos kost ook maar 950 to 1000 euro voor een hectare. De plant van 65 centimeter hoogte zal rond de vijf of zes euro gaan kosten.” En dat is geen geld, voor een vierkante meter schitterend regenwoud.

Verantwoord beleggen in Azië, kan dat? Welke bedrijven zitten er dan in zo’n fonds? “Sony, onder andere”, zegt Yvonne Janssen, analiste bij SNS Asset Management. Het nieuwe SNS Responsible Index Fund Equity Pacific biedt institutionele beleggers als pensioenfondsen de mogelijkheid om “een passieve beleggingsstrategie te combineren met verantwoorde uitgangspunten en lage kosten.” Maar wat is er dan zo duurzaam aan Sony? Janssen zegt: “Sony helpt mee om uit te zoeken waar de vele metalen die in electronica zitten vandaan komen, zoals aluminium, kobalt, koper, goud, palladium en tin. Maar ook hoe ze hergebruikt kunnen worden.” In het komende nummer publiceert P+ een artikel over de herkomst van “conflictmetalen” als coltan uit de Afrikaanse Congo, met fotografie van Marcus Bleasdale. Deze delfstof is nodig om mobieltjes zo plat en klein mogelijk te maken.

Niet alleen veilig, maar ook milieubewust vrijen? Het kan met de condooms van de French Letter Condom Company, een Engels bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in duurzame condooms. Het bedrijf weet hoe het zijn product aan de man moet brengen: “De eerste eerlijke condooms voor moedige geliefden die Fairplay belangrijk vinden”, zo adverteert French Letter op zijn website. P+ geeft 4 webtips voor gecertificeerd vrijen.

Je bent ondernemer en je haalt je grondstoffen van verre. Wanneer je van de overheid financiële steun krijgt, moet je alles volgens nette regels doen, de OESO Richtlijnen. Stel je koopt direct katoen in Afrika op, maar je ziet de katoenboer daar op een verschrikkelijk manier klunzen met de gifspuit. En dat wil je niet. Hoe kom je er achter hoe je wel schone katoen kunt krijgen en dat nog kunt bewijzen ook? Daar is nu een prachtige zoekmachine voor op internet gekomen, de Navigator MVO Richtlijnen. Maak er er een bladwijzer van, nee, zet hem maar rustig in de Bladwijzerbalk.