Lekker koud buiten in Nederland? Boven de grond wel, maar op 2 kilometer meter diepte kolkt er water van ongeveer 70 graden Celcius. Nederland begint heel langzaam gebruik te maken van deze geothermische energie. Zeg maar: het extreme zusje van warmte-koude opslag. Deze maand gaat de Duitse boormaatschappij Daldrup aan de slag voor kwekerij Ammerlaan in Pijnacker. Er gaat zoveel heet water opgepompt worden dat ook zwembad en sportcentrum De Viergang, het Stanislascollege en misschien zelfs enkele andere glastuinbouwbedrijven kunnen meeprofiteren. De hete waterlaag werd gevonden door TU Delft, die sinds 2009 een opsporingsvergunning heeft. Kweker Ammerlaan hoopt op lange termijn een winstpakker te hebben:  “Dat is belangrijk, want energie is een van de belangrijkste kostenposten van ons bedrijf. Daarnaast wordt dankzij aardwarmte ons bedrijf CO2-neutraal.” Maar tuinder Ammerlaan is niet de eerste kweker in Nederland die gaat profiteren van geothermie. Rik van den Bosch lacht zich deze strenge winter een ongeluk, nu al zijn collega-kwekerijen zich een ongeluk stoken aan gas om hun kassen warm te houden.

De Rabobank is er volledig mee gestopt, met de Rabocard met klimaatcompensatie. De Visa Greencard moest na wisseling van bank terug van 30.000 accounts naar 15.000 accounts, wel met behoud van de meest actieve gebruikers. En incasseerde bij die wisseling de nodige kritiek, zelfs van consumentenprogramma’s als Radar en nota bene van omroep Maxx. Voor de nieuwe kaart moet nu een bescheiden kaartbijdrage betaald worden terwijl voor de oude kaart al een eenmalige “levenslange” bijdrage van 75 euro werd neergelegd. Dat was vooral zuur voor de nieuwe klanten, die nu gewoon een jaarlijkse bijdrage moeten betalen, maar er nog nauwelijks gebruik van maakten. Het compenseren van koopgedrag (benzine tanken) door middel van creditcards is zo op het lijstje terecht gekomen van: “Leuk idee, maar nee dank u”. Of misschien wel: “Sorry, we snappen er niks van”.

The Borneo Initiative (TBI) heeft 1 miljoen euro beschikbaar voor het laten certificeren van bossen in Borneo (Indonesië) volgens de richtlijnen van FSC. Dit geld is naar verwachting voldoende voor 675.000 hectare te laten certificeren. De bedoeling van het TBI is om in 2015 in totaal 5 miljoen hectare gecertificeerd te hebben. De helft van het geld is afkomstig van Koninklijke BAM Groep en Bouwfonds Ontwikkeling, respectievelijk Nederlands grootste bouwonderneming en grootste ontwikkelaar van woongebieden. Zij leggen ieder een kwart miljoen euro in.

Geven bedrijven in hun jaarverslag aan waar hun grondstoffen vandaan komen? Wie weet te melden dat de katoen voor de badhanddoeken uit Mali komt en zelfs biologisch of fair trade is, doet het goed. Dat gaat extra punten opleveren in de nieuwe versie van de Transparantiebenchmark van het ministerie van Economische Zaken. In de versie 2010 zijn de nodige veranderingen aangebracht. De echte koplopers konden in de oude telling eigenlijk niet meer groeien. Ze haalden het maximum aantal punten. P+ biedt de nieuwe criteria aan als PDF. Ze geven bij elkaar een mooi beeld van maatschappelijk verantwoord ondernemen anno 2010.

Het dak is vaak een van de zwakke plekken van ons huis als het gaat om isolatie. In sommige gevallen gaat er via de dakpannen zelfs 30 procent van de warmte verloren. Samen met adviesbureau Daklab bedacht het Nederlandse bedrijf Consolidated een systeem om er juist energie mee op te wekken. Met de zogenaamde Dakcollector wordt warmte en kou verzameld en afgevoerd naar een energieopslag. Dat kan ondergronds in een Koude- en Warmteopslag (KWO) zijn, maar ook in een boiler of als directe voeding voor een warmtepomp. Het systeem verbetert het rendement van de KWO omdat het extra energie toevoert naar de opslag. Alleen voor daken zonder dakpannen.

Een oud ideaal uit de vorige eeuw: wapens omsmelten tot ploegscharen. Het designduo Van Markoviec heeft een variant voor deze eeuw bedacht. Van restjes stof uit hun modecollectie worden door een oud-militair bloemen gemaakt. Het is de vader van een de Poolse ontwerpers, die eerder in P+ geportretteerd werden. Er zijn 4 varianten van de Flower Bloom, die ieder per stuk 15 euro kosten. Te bestellen bij de webshop Watmooi, die ook de prachtige armbanden van tagua noten in de collectie heeft opgenomen. Deze sieraden van Van Markoviec lijken op gigantische stukken ivoor.

Sinds begin februari vragen vijftig Maastrichtse restaurants hun gasten 20 cent per maaltijd extra. Die twee dubbeltjes zijn in ontwikkelingslanden voldoende om een kind een maaltijd per dag te geven. De actie is een initiatief van de Extraordinary Ones Foundation, met de Nederlander Leon Aarts aan het hoofd. Extraordinary Ones, opgericht in 2009, maakt het geld dat de maaltijden opleveren over aan organisaties die schoolmaaltijden verstrekken aan kinderen in Azië en Afrika. Het gaat onder meer om The Hunger Project, Magic Breakfast en Africa Alive Education Foundation. Door de maaltijden op school te serveren worden twee vliegen in een klap geslagen: de kinderen krijgen onderwijs en voeding.

Is een elektronisch boek duurzamer dan een boek van papier? “Ja”, stellen de marketeers van eReaders. Logisch, het is hun business. En “ja”, denken ook veel consumenten. We horen nu al langer dan tien jaar dat het kappen van bomen de wereld vernietigd. En je hebt nu eenmaal hout nodig om papier te kunnen maken. Maar als je even logisch nadenkt, moet het antwoord “nee” zijn. Elektronische boeken hebben elektriciteit nodig. In Nederland gaan dus de kolencentrales aan. En de grondstoffen voor een eReader zoals goud, zilver en palladium worden niet bijster duurzaam gedolven. Je bent beter af met een goed beheerd bos. Zo waarschuwt ons Don Carli, vice-president van SustainCommWorld LLC, sinds 25 jaar een deskundige op het raakvlak van communicatie en duurzaamheid. P+ geeft de link naar een interview waarin hij betoogt dat de makers van drukwerk hun keten duurzamer beheren dan de makers van computers. Bol-com verkocht in 2009 al 63 duizend eReaders.

Wouter van Dieren, onze man in de Club van Rome, is tevreden met de uitslag van de klimaattop in Kopenhagen. Hij is tot de slotsom gekomen dat de Chinezen met “superieure” technologie de klimaatdoelstellingen toch wel halen. De grote winst is dat Obama belooft heeft om “in het thuisland uit te leggen dat het nog net niet te laat is voor het lot dat ooit het oude Rome heeft getroffen”. Van Dieren heeft er begrip voor dat de president daarvoor even tijd nodig heeft. Dat schrijft hij in een ingezonden brief in Dagblad Trouw. P+ biedt dit artikel ook aan, dat dwars ingaat tegen de overheersende teleurstelling over de klimaattop van de VN, die geen harde afspraken over CO2-reductie opleverden. Wouter van Dieren is op 16 februari te gast in de gesprekssalon P+ Live@Night in restaurant Fifteen. Er zijn nog plaatsen beschikbaar.

Voor een designprodukt dat geheel met de hand wordt gemaakt en slechts in beperkte oplage verkrijgbaar is, is 35 euro niet duur. En dan is het ook nog een heel bijzonder product: de klok waarmee Marieke Staps in 2008 afstudeerde aan de Design Academy in Eindhoven, werkt op modder. Op modder? Jawel. De bacteriën en organismen die in de grond zitten, produceren genoeg elektriciteit om het klokje op te laten lopen. Vergeet alleen niet om het bijtijds water te geven. Alleen dan kunnen de koper en zinkelectoroden die in de grond worden 'geplugd' de stroom naar het klokje geleiden en het uurwerk in gang zetten. Het klokje is nu in productie genomen.

Het klinkt als een recept voor een flauwe grap. Men neme een waterkraan en een klok met daarin een set elektroden. Hou de klok onder de kraan, vul deze tot hij vol zit en voilà: het wijzertje begint te lopen. Een klok die werkt op water, het bestaat echt. Tussen het water en de elektroden ontstaat een elektrochemische reactie die elektrische energie genereert en het uurwerk vervolgens in gang zet.

Je kunt alle technische mogelijkheden en gezamenlijke belangen ter wereld hebben, maar wanneer het maatschappelijk draagvlak niet aanwezig is door conflicten en verschillen in ontwikkeling, is het gedeeld beheren van natuurlijke hulpbronnen een doodgeboren kindje. Zo! Is dit de conclusie na de Klimaattop? Het had heel goed gekund. Maar het is een conclusie van de student Joost Notenboom in zijn scriptie over het beheer van watervoorraden op de bezette Westelijke Jordaanoever, door Israel en de Palestijnen. “Managing under complexity and uncertainty” heet zijn wetenschappelijk onderzoek. Het is heel erg jammer dat alle regeringsleiders het niet eerst lazen, voordat ze met zijn allen in het vliegtuig stapten om naar Kopenhagen te vliegen. De student won er deze week de Erasmus Business and Society Management / KMPG Master Thesis Award mee. Om tijdens de prijsuitreiking bekend te maken dat hij op een bamboe fiets uit Afrika van Alaska naar Argentinië gaat fietsen. Zo wil hij aandacht vragen voor lokale duurzame waterprojecten. Waarom laat de wereld voortaan jonge mensen als Joost niet namens de VN een akkoord opstellen en tot uitvoer geven aan regeringsleiders?